Πρακτικά βότανα
1899-Πρακτικές συνταγές για ιατρικές παθήσεις, του Μοναχού Αγαπίου του Κρητός.
Μητέρα της παραδοσιακής φαρμακευτικής είναι η πατροπαράδοτη φαρμακοβοτανική, η οποία ανδρώθηκε και διαδόθηκε με τη λαϊκή φροντίδα, παρατήρηση, μνήμη, εμπειρία, προφορική μετάδοση και πρακτική.
Οι βοτανοθεραπευτές μοναχοί του 19ου αιώνα στήριζαν τις γνώσεις τους αποκλειστικά στη μελέτη του φυτικού κόσμου, του απέραντου περιβολιού της γης, το οποίο παρουσιάζει μια αξιοσημείωτη συλλογή δρογών (προϊόντων του πρώτου φαρμακείου του ανθρώπου, της φύσης). Γνώριζαν πολύ καλά ότι τα βότανα προστατεύουν, θεραπεύουν, τονώνουν, και μακροημερεύουν τον άνθρωπο, ενώ παράλληλα αξιοποιούσαν αποτελεσματικά την αντιφλεγμονώδη, τονωτική, αντισηπτική δράση των φυτικών, αιθέριων ελαίων που προέρχονταν από το χημείο της ζωής.
Οι ονομαστοί βοτανολόγοι του Αθω Κλήμης, Γυμνάσιος, Αγάπιος, Λάνδος, Θεόφιλος, Δοσίθεος προσέφεραν αφιλοκερδώς τις πολύτιμες φαρμακογνωστικές εμπειρίες τους στους αρρώστους της Iεράς Xερσονήσου.
Σ’ όλα τα μοναστήρια του περιβολιού της Κυρίας Θεοτόκου βρίσκονται πολύτιμα φαρμακευτικά τετράδια γραμμένα από νοσοκόμους, βοτανολόγους και φαρμακοτρίφτες μοναχούς. Για παράδειγμα, στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος υπάρχει το τετράδιο του μοναχού Γρηγορίου και στη Σιμωνόπετρα το έργο πρακτικής ιατρικής του μοναχού Δοσιθέου με ημερομηνία 1η Μαρτίου 1909. Επίσης, ο Ε. Διονυσάτης έγραψε το φαρμακευτικό του τετράδιο με ημερομηνία 21 Ιανουαρίου 1941. Οι ταπεινοί αυτοί υπηρέτες της υγείας της Αγιωνύμου Χερσονήσου μας άφησαν τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τις παρατηρήσεις τους στα φαρμακευτικά τετράδια – συνταγολόγια που φυλάσσονται επιμελώς στις αγιορείτικες βιβλιοθήκες. Τα τετράδια αυτά και η προφορική παραδοσιακή φαρμακευτική αποτελούν τα θεμέλια της λαϊκής φαρμακευτικής που κληρονομείται από γενιά σε γενιά.
