Το Χαρτάκι του Σούπερ Μάρκετ

Δεν έχει πολύ καιρό από τότε που η πολύτεκνη οικογένεια του Ηλία μετακόμισε στις Σέρρες. Έψαχναν για ένα όμορφο και άνετο σπίτι σε μια ήσυχη γειτονιά. Κι επιτέλους ο Θεός τους βρήκε την λύση: ένα διαμέρισμα, ότι έπρεπε για τα παιδιά!

Δυστυχώς όμως, οι σχέσεις με τους ένοικους του διπλανού διαμερίσματος δεν ήταν εξίσου καλές. Ο κ. Γιώργος και η γυναίκα του ήταν σε προχωρημένη ηλικία και δεν μπορούσαν να ανεχτούν τον παραμικρό θόρυβο. Γι’ αυτό άλλωστε μετακόμισαν πρόσφατα από το κέντρο, για να απομακρυνθούν από τους θορύβους της πόλης. Πριν εμφανιστεί ή πολύτεκνη οικογένεια, είχαν την ησυχία τους. Τώρα όμως; Οι παρατηρήσεις ήταν σχεδόν καθημερινές και οι λογομαχίες όχι σπάνιες.

Ύστερα από λίγο καιρό, μαθεύτηκαν τα δυσάρεστα. Ένας επικίνδυνος ιός εξαπλωνόταν πολύ γρήγορα σε όλο τον κόσμο. Οι μεγάλοι σε ηλικία έπρεπε να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Το ίδιο και όλος ο κόσμος για να προφυλαχτεί.

Για τον Ηλία δεν άλλαξαν πολλά, μια πού δούλευε στο Νοσοκομείο και ο εγκλεισμός δεν τον αφορούσε. Γνωρίζοντας την σοβαρότητα της κατάστασης, έπαιρνε όλα τα απαραίτητα μέτρα στα ψώνια και σε ότι άλλο χρειαζόταν ή οικογένεια.

Μια μέρα, καθώς έβγαινε βιαστικά στην αγορά, το βλέμμα του έπεσε στην πόρτα των γειτόνων.

-Τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; σκέφτηκε. Ποιος τους ψωνίζει;

Πήρε μια βαθιά ανάσα και χτύπησε το κουδούνι. Ό κ. Γιώργος άνοιξε αμέσως, άλλα μόλις αντίκρισε τον «καλό» του γείτονα, σκυθρώπασε.

-Καλησπέρα, κ. Γιώργο. Πως τα πάτε; Εγώ βγαίνω στο σούπερ μάρκετ και ήρθα να δη αν θέλετε να εξυπηρετήσω κι εσάς.

Δαγκάθηκε ο κ. Γιώργος. Κι αυτός πού νόμιζε πως ένας νέος καβγάς θα ξεκινούσε. Όντως, με αρκετές παθήσεις και οι δύο, ο ίδιος και η σύζυγος, χρειάζονταν βοήθεια, άλλα δεν τολμούσαν να την ζητήσουν. Και τώρα, η βοήθεια ερχόταν μόνη της.

-Δεν θα σε καθυστερήσω, Ηλία. Έτοιμο το έχει το χαρτάκι η κυρά. Ορίστε. Αυτά χρειαζόμαστε. Α, μισό λεπτό, να προσθέσω κάτι τελευταίο, έξι σοκολάτες για τα παιδιά! Και μην μπερδευτείς, στον δικό μας λογαριασμό θα τις βάλεις!

Ένα αμήχανο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο τού ηλικιωμένου. Και τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν χωρίς τελειωμό.

Η επιδημία του κορωνοϊού δεν μας ανάγκασε μόνο να απομονωθούμε και να απομακρυνθούμε ο ένας από τον άλλο. Μάς έφερε και πιο κοντά! Έγινε μια χρυσή ευκαιρία να φανερωθεί η χρυσή ελληνική καρδιά, που είναι γεμάτη φιλότιμο και ανθρωπιά. Και κυρίως, έγινε αφορμή να αποδείξουμε τον σεβασμό πού τρέφουμε στους γέροντες, στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, αυτούς τους διαδοχικούς κρίκους της αλυσίδας που μας συνδέει με το παρελθόν. Η λεγάμενη τρίτη ηλικία είναι αυτή που μας παρέδωσε ότι έχουμε σήμερα. Κι εμείς, ευγνωμονώντας, ας πράξουμε γι’ αυτούς ότι περνάει από το χέρι μας. Το χαρτάκι του σούπερ μάρκετ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία. Αν θέλουμε, θα βρούμε κι άλλες!

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Απρίλιος 2020.