Στο Πένθος

Στο Πένθος

Ο Θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου σε όλους μας συγκλονίζει. Πολύ περισσότερο τα παιδιά, που και δεν έχουν ανάλογες εμπειρίες και βρίσκονται σε μια ευαίσθητη ηλικία.

Ο χειρισμός του θέματος απαιτεί προσοχή. Το παιδί βλέπει γύρω του να αλλάζουν πολλά πράγματα κι αυτό του προξενεί ανασφάλεια. Του εξηγούμε λοιπόν, πρώτα απ’ όλα, τι θα αλλάξει και τι όχι, απο δω και πέρα. Έτσι του λέμε ότι δεν θα μπορεί να βλέπει, να μιλά και να παίζει με το πρόσωπο που έφυγε, άλλα θα συνεχίσει να έχει το σπίτι, την οικογένεια του, το σχολείο του. Του ξεκαθαρίζουμε επίσης ότι το ίδιο δεν ευθύνεται για τον θάνατο! Πολλές φορές το παιδί νιώθει ενοχές, πιστεύοντας ότι, επειδή δεν ήταν υπάκουο, συνέβη κάτι τόσο κακό.

Στο λεξιλόγιό μας ας είμαστε ακριβείς, γιατί το παιδί δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως κάποιες έννοιες, κι αυτό ίσως οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα. Δεν λέμε π.χ. ότι ο παππούς «κοιμήθηκε» ή «πήγε μακρινό ταξίδι» ή «τον πήρε ο Θεός». Το παιδί μπερδεύεται. Φαντάζεται ότι ο ύπνος ή το ταξίδι μπορεί να οδηγήσουν στον θάνατο. Η φράση «τον πήρε ο Θεός» φέρνει συχνά στο παιδί θυμό απέναντι στον Θεό, αφού ‘Εκείνος αδικαιολόγητα του στέρησε ένα τόσο αγαπημένο πρόσωπο.

Κάτι ακόμη που έχουμε να διαχειριστούμε είναι το πως θα εκφράσει ένα παιδί το πένθος του. Τα παιδιά πενθούν με διαφορετικό τρόπο από τους ενήλικες. Θα του εξηγήσουμε πως μπορεί, αν θέλει, να κλάψει ή και όχι. Δεν υπάρχουν κανόνες για το πως θα εκφράσει κάποιος την θλίψη του. ‘Εμείς ας είμαστε απλώς δίπλα στο παιδί μας κάθε στιγμή που θα το χρειάζεται, είτε για να το πάρουμε στην αγκαλιά μας, χωρίς να λέμε τίποτα, είτε για να κλάψουμε μαζί, αν αυτό το ανακουφίζει.

Η προσδοκία της Ανάστασης είναι η κινητήριος δύναμη για να ξεπερνούμε τον πόνο του θανάτου. Ο Χριστός αναστήθηκε και νίκησε τον θάνατο. Ο θάνατος πλέον είναι μόνο το σημείο μετάβασης από την πρόσκαιρη ζωή στην αιώνια. Είναι το μέσο για να πάμε εκεί οπού ανήκουμε, στον Θεό.


Στις ερωτήσεις του απαντάμε με ειλικρίνεια και απλότητα, χωρίς να το βομβαρδίζουμε με λεπτομέρειες. Απαντάμε μόνο σε όσα ρωτάει!

Και βέβαια είναι πολύ σημαντικό να συνδέσουμε το παιδί με τον Πνευματικό, που θα του συμπαρασταθεί σε κάθε βήμα της ζωής του. Είναι αυτός που θα το ενώσει με την Πηγή της Ζωής και θα διώξει τον φόβο του θανάτου από την ψυχή του.

Αν εμείς το κατανοήσουμε, τότε θα μπορούμε να το διδάξουμε και στα παιδιά μας! Ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω μας, λοιπόν, ας πλημμυρίζει την ψυχή μας η χαρά της Αναστάσεως!

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Μάϊος 2018. 

Μετάβαση στο περιεχόμενο