ΣΤ’ Ματθαίου

ΣΤ' Ματθαίου

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Βασιλείου Μουστάκη
Διδάκτορος της Θεολογίας

(Και σαν είδε ο Ιησούς την Πίστη τους, είπε στο παραλυτικό…. Σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου….)

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία αγαπητοί μου αδελφοί, ότι ο παραλυτικός που έκαμε καλά ο Κύριος, και πίστη είχε και πόθο είχε να απαλλαγεί από το βάρος των αμαρτιών του. Όμως, ο ιερός ευαγγελιστής δεν σημειώνει αυτή την ψυχική διάθεση, που σχεδόν σε κάθε άλλο θαύμα του Ιησού τονίζεται πάντα. Δεν υπογραμμίζεται εδώ η πίστη του αρρώστου, την οποία βραβεύει η Θεία Χάρις, φέροντας τη θεραπεία. Εδώ τονίζεται κάτι άλλο: ή πίστης των οικείων του ανθρώπου, τον οποίο η Χάρις κάνει καλά ψυχικώς και σωματικώς. «Και σαν είδε ο Ιησούς την Πίστη τους, είπε στο παραλυτικό…. σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου».

Προσέξτε εδώ κάτι πιο καταπληκτικό από μια ανάλογη περίσταση, από ένα άλλο θαύμα, που μας απασχόλησε σε μια από τις προηγούμενες Κυριακές. Το θυμάστε το περιστατικό το σχετικό με τη γιατρειά του δούλου του Ρωμαίου εκατοντάρχου. Κι’ εκεί δεν βραβεύτηκε παρά η πίστης του οικείου, του εκατοντάρχου, που ζήτησε από τον Κύριο την Ίαση για ένα αγαπημένο του πλάσμα.

Αλλά εκεί μεν δόθηκε μονάχα η σωματική γιατρειά. Εδώ, όμως, δόθηκε κι’ η συγχώρησης των αμαρτιών, πράγμα μεγαλύτερης σημασίας και πιο ακριβής αξίας.

Τι σου διδάσκει, λοιπόν, αυτό το ευλογημένο προηγούμενο; Τι συμπέρασμα βγαίνει από το σημερινό θαύμα, Ότι για όσους αγαπάμε, μπορούμε μ’ ελπίδα και βεβαιότητα να παρακαλούμε τον Σωτήρα μας, ώστε όχι μόνο από υλικά δεινά να πετύχουμε την απαλλαγή τους, αλλά ακόμη να πετύχουμε την αναγέννηση τους, αν βρίσκονται μέσα στην αμαρτία δεν πωρώθηκαν.

Συνήθως σκεφτόμαστε και λέμε για να σωθεί μια ψυχή, χρειάζονται δύο πράγματα, η καλή της θέλησης και η Χάρις του Θεού. Πολλές φορές, όμως – όπως προκύπτει απ’ ότι ακούσαμε σήμερα στο Ιερό Ευαγγέλιο – χρειάζονται όχι δύο, αλλά τρία πράγματα: η καλή προαίρεσης του αμαρτωλού, η Χάρις του Θεού, και κοντά σ’ αυτά κί, οι προσευχές, οι δεήσεις, οι ικεσίες εκείνων που αγαπούν το αμαρτωλό και λαχταρούν την έξοδο του από το κακό και την είσοδό του στην αγία ζωή.

Είσαι μητέρα και βλέπεις το παιδί σου να είναι ξεστρατημένο από το θείο Θέλημα; Είσαι σύζυγος και βλέπεις τον σύντροφό σου να αλυσοδεμένος από τον Σατανά; Είσαι φίλος και βλέπεις εκείνον που έχεις στην καρδιά σου, να περνά τις μέρες του δουλεύοντας στο πονηρό; Είσαι πολίτης και βλέπεις την πόλη όπου ζεις, πατρίδα όπου κατοικείς, την οικουμένη όπου βρίσκεται, να στενάζει κατά ένα μεγάλο μέρος κάτω από το πέλμα του Διαβόλου; Μην αποκάμεις στην προσευχή, μη σου απολείψει η πίστης. Ζητώντας μ’ επιμονή τη Χάρι του Θεού, θα συντελέσεις στη σωτηρία εκείνων που ο Θεός θέλει να σωθεί.

Αλλά μόνος μου, θα πεις, είμαι τόσο ανάξιος κι’ έχω λίγο θάρρος να παρακαλέσω τον Κύριο για παρόμοια Θαύματα. Είναι τόσο δύσκολο να ταιριάξουν στη δική μου περίπτωση τα λόγια του ευαγγελιστού: Και σαν είδε ο Ιησούς την Πίστη τους, είπε στο παραλυτικό…».

Αλλά δεν είσαι καθόλου μόνος. Εδώ στη γη, προσεύχονται με πίστη κι’ άλλοι. Στον ναό, ενώνεις τη φωνή σου με τις φωνές τόσων και τόσων χριστιανών. Αλλά και πάλι είναι μονάχα τόσοι και τέτοιοι αυτοί που παρακαλούν πιστά μαζί σου. Κι’ επάνω στον ουρανό θα βρεις αμέτρητους συμμετόχους και μάλιστα πολύ πιο δικαίους, πολύ πιο ευπρόσδεκτους στις ικεσίες τους.

Ο Κύριος δεν θ’ ακούσει μόνο εσένα, αλλά και την Παναγία μητέρα του, τις Ασώματες Δυνάμεις, τους προφήτες, τους δικαίους, τους αποστόλους, τους μάρτυρες, τους οσίους, όλα τα πνεύματα των δικαίων, που θα επικαλεσθείς για να μεσιτέψουν, να ζητήσουν από τον θρόνο της Χάριτος το αίτημα σου. Συλλογίστηκες ποτέ, ότι έχεις τόσους και τέτοιους γύρω σου; Κι’ ότι μπορείς να τους αναθέσεις τη συνηγορία για ότι ζητάς;

Πως, λοιπόν, είναι δυνατόν ο Κύριος να μη δη την πίστη σου και να μη πραγματοποιήσει ότι του ζητάς, όταν αυτή η πίστης είναι μοναχή της, αλλά ενωμένη με όλη την Εκκλησία, στη γη και πάνω στον ουρανό; Πως είναι δυνατόν να μην επαναλήφθουν και στη δική σου περίσταση τα όσα σημειώνει σήμερα ο ιερός ευαγγελιστής για τους ανθρώπους εκείνους που έφεραν τον παραλυτικό ενώπιον του Ιησού;

Αγαπητοί αδελφοί, το Ευαγγέλιο δεν αποτελείται από γεγονότα που συνέβησαν μια φορά κι’ απλώς τα ακούμε και τα μαθαίνουμε. Είναι προ παντός γεγονότα που επαναλαμβάνονται, ξανασυμβαίνουν σε κάθε αληθινά αφοσιωμένη καρδιά. Έτσι και με τους ανθρώπους που έφεραν στον Ιησού τον αμαρτωλό κι άρρωστο και που βλέποντας την πίστη τους ο Ιησούς έκαμε καλά σωματικώς και ψυχικώς εκείνο τον παραλυτικό. Δεν είναι τρεις και τέσσερεις και πέντε οι άνθρωποι εκείνοι. Είναι πάμπολλοι. Είναι, σε κάθε γενεά, όσοι με πίστη θερμή κι’ ακλόνητη ζητούν από τον Σωτήρα τα θαυμάσια της Χάριτος του πάνω σε όσους χρειάζονται αυτή τη Χάρη. 

Πηγή: Στα Ίχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.

Μετάβαση στο περιεχόμενο