Σε Αδιάκοπο Συναγερμό

Είναι πανθομολογούμενο, αγαπητοί μας γονείς, ότι η πορεία των Ελλήνων και της Ελλάδας μας, δεν είναι καθόλου καλή. Κατρακυλάμε σε μια κατηφοριά χωρίς τελειωμό. Η ζωή μας άλλαξε κατεύθυνση, από ουράνια έγινε γήινη, και δημιουργήσαμε τόσες ανάγκες στην καθημερινότητά μας, ώστε να μην μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι να μην μπορούμε να ησυχάσουμε και να απαλλαγούμε από το άγχος.

Κι όλα αυτά γιατί χάσαμε την επαφή μας με τον Θεό. Οι κεραίες της ψυχής μας δεν πιάνουν τα σήματα τοΥ ουρανού, τις στρέψαμε αλλού.

Δεν ακούμε τον λόγο τού Θεού, δεν θέλουμε να έχουμε καμιά επαφή με τον Χριστό, δεν μάς ενδιαφέρει ή σωτηρία μας. Γιατί να εκκλησιαστώ; Γιατί να προσευχηθώ; Δεν μπορώ, είμαι κουρασμένος/η. Πώς να μην πω ψέματα; Με τον σταυρό στο χέρι δεν γίνεται δουλειά. Προβλήματα με τον/τήν σύζυγο, τα παιδιά-απαιτήσεις στην δουλειά• μακριά κι έξω από το σπίτι πολλές ώρες της ημέρας. Νεύρα, θυμοί, καυγάδες.

Και πάνω σε όλη αυτή την θλιβερή κατάσταση έρχεται και βρίσκει έδαφος η αντιθεϊστική και αντιχριστιανική προπαγάνδα. Στο σχολείο τα παιδιά βομβαρδίζονται με ανάλογα μηνύματα μέσω των μαθημάτων η ακόμα και των εκπαιδευτικών.

Μα…δεν ήταν ο σκοπός μας να απαριθμήσουμε όλα αυτά τα θλιβερά που συμβαίνουν και που βιώνουμε. Ένα καμπανάκι θέλαμε να χτυπήσουμε, για να δώσουμε την ευκαιρία στον καθένα μας ν’ αναλογιστεί την ευθύνη του.

Ας είμαστε, αγαπητοί γονείς, όλοι οι Έλληνες σε αδιάκοπο συναγερμό. Άς σταματήσουμε την κατηφοριά, μπορούμε ακόμη, όσο μας προβληματίζει και το θέλουμε. Δεν είναι ποτέ αργά. Ας γυρίσουμε πίσω, στην ανοιχτή αγκαλιά του Θεού, που μας περιμένει.

Μπορεί να χάσαμε την μάχη, αλλά όχι και τον πόλεμο. Στον πνευματικό αγώνα έχουμε και πτώσεις και ανορθώσεις. Μην μένουμε μόνο στην πτώση. Ο Θεός μας είναι τόσο εύσπλαχνος και μας αγαπά τόσο πολύ, ώστε περιμένει μια κίνηση από εμάς για να επέμβει στην ζωή μας.

Στην αλματώδη εξάπλωση της αμαρτίας ας αντιτάξουμε την πίστη μας, ας χτίσουμε ορμητήρια ηρωικής αντίστασης. Ναι, ηρωικό πνεύμα μάς χρειάζεται. 

Άλλωστε, μ ‘Επανάσταση τον 1821, η εθνική μας παλιγγενεσία, που ξαναθυμόμαστε αυτόν τον μήνα, τούτο το μήνυμα μας στέλνει: Μέχρι πότε θα στενάζουμε κάτω από τον ζυγό της αμαρτίας; Δεν αντέχει άλλο ή ψυχή μας το βάρος της.

Ας ζητήσουμε από την Παναγία μας-της όποιας τον Ευαγγελισμό εορτάζουμε-να μας βοηθήσει να σταθούμε πιστά παιδιά του Θεού μέσα στην σύγχρονη πραγματικότητα.

Μόνο με την βοήθεια τού Κυρίου θα μπορούμε να δώσουμε σθεναρή απάντηση στον προαιώνιο εχθρό μας, τον διάβολο: Εδώ είναι Ελλάδα, ή χώρα τού Χριστού, κι εμείς παιδιά Του.

Γι’ αυτό, ας είμαστε όλοι σε αδιάκοπο συναγερμό!.

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Μάρτιος 2020.