Να, το Μυστικό!

Το τηλεφώνημα αυτό με προβλημάτισε. Και μαζί με τον Βασίλη θυμήθηκα στην προσευχή μου και όλα τα παιδιά εκείνα πού βρίσκονται στην ίδια κατάσταση.

Είναι καθήκον και υποχρέωση μας να προσευχόμαστε ο ένας για τον άλλον, και μάλιστα σε ιδιαίτερες περιπτώσεις. Όμως, ο Βασίλης ερχόταν στην σκέψη μου ξανά και ξανά. Τον γνώριζα από μικρό παιδί και τον χαιρόμουν που δεν χρειαζόταν δεύτερη κουβέντα για να πάει στην εκκλησία· πρώτος για να κοινωνήσει· την προσευχή του την έκανε μόνος του και πολύ γρήγορα άρχισε να σιγοψιθυρίζει διάφορα τροπάρια-υπάκουος σε όλα· δεν κρατούσε κακία σε ότι κι αν του έκαναν. Μεγάλωνε κι έδειχνε πώς θα γίνει ένα πολύ καλό παιδί…

Ένα πολύ καλό παιδί… Άραγε, τί περιεχόμενο δίνουμε σ’ αυτήν την πρόταση; Σίγουρα είναι όλα αυτά πού ανέφερα για τον Βασίλη. Κι ακόμη περισσότερα. Όμως, με τι ρίζες; Θα μου πείτε, τι σχέση έχουν οι ρίζες; Πώς δεν έχουν! Βλέπουμε ένα ωραίο δέντρο, με πολλά και πράσινα φύλλα, άλλα το μέρος όπου βρίσκεται δεν είναι κατάλληλο, δεν έχει πολύ χώμα και δεν μπορεί να απλώσει ρίζες. Γι’ αυτό, δεν μεγαλώνει, δεν κάνει καρπό, γρήγορα ξεραίνεται. Να λοιπόν, που οι ρίζες έχουν μεγάλη σημασία, αφού το ίδιο συμβαίνει και στους ανθρώπους.

Αυτή η πρώιμη θρησκευτική ζωή, που με την βοήθειά μας εκδηλώνουν τα παιδιά, πόσο φροντίσαμε να έχει ρίζες και μάλιστα βαθιές; Είναι πολύ καλό και πρέπει να οδηγούμε τα παιδιά μας στον ναό για τον εκκλησιασμό της Κυριακής, για τον εσπερινό, το απόδειπνο, το κατηχητικό, για να βοηθήσουμε στην καθαριότητα του ναού και σε ότι άλλο μπορούμε-να έχουμε γενικά μια ζωντανή παρουσία στην ενορία μας. Όμως, ή ζωή μας στο σπίτι είναι ανάλογη; «Ή αγιότητα των γονέων είναι ή καλύτερη αγωγή πού μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας», έλεγε ο όσιος Πορφύριος.

Η αγιότητα των γονέων, δηλαδή, ή καλλιεργημένη πνευματική ζωή τους. Κάνουμε προσευχή και στο σπίτι ή περιοριζόμαστε μόνο στον ναό; Άς μας βλέπουν τα παιδιά να γονατίζουμε την ώρα της προσευχής. Η νηστεία στις καθορισμένες ημέρες, η ευλάβεια μας, η υποχώρηση στους καβγάδες, προκειμένου να επανέλθει η ειρήνη, η καλοσύνη, η κατανόηση, η επιείκειά μας…και πόσα ακόμη…

Όλα αυτά θα βοηθήσουν τα παιδιά να απλώσουν τις ρίζες της πίστης βαθιά. Και παρά τις εκρήξεις της εφηβείας, γρήγορα θα ξαναβρούν τον δρόμο τους. ‘Άλλωστε, ξέρουμε πώς το βίωμα είναι το πιο δυνατό μάθημα.

Να, ακόμη ένα μυστικό, η αγιότητα των γονιών, αν θέλουμε τα παιδιά μας να μείνουν κοντά μας, κοντά στον Χριστό.

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Ιούνιος 2020.