Μόνον από τον Θεό

Μια το βράδυ με ξύπνησε ο ήχος του viber. Κάποιο μήνυμα ήρθε στο κινητό μου. Ποιος νάνε τέτοια ώρα; Αναρωτήθηκα και σηκώθηκα να δω. Διάβαζα ξανά και ξανά, μη πιστεύοντας στα μάτια μου.

«Ή Καίτη μου σβήνει και μαζί της κι εγώ. Δεν ξέρω τι να κάνω…Η απελπισία έχει αδειάσει την καρδιά και το μυαλό της και τώρα αδειάζει και ή ζωή μου… Τί δεν έκανα σωστά; Πες κάτι στον Θεό, εσύ που τα έχεις καλά μαζί Του… Δεν ξέρω από που να πιαστώ…».

Από που άλλου; της απάντησα, μόνον από τον Θεό.

Παρά την προχωρημένη ώρα επικοινώνησα μαζί της. Το είχε πολλή ανάγκη.

Όταν κλείσαμε πια το τηλέφωνο, είπα για άλλη μια φορά στον εαυτό μου: Η πίστη είναι μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή του ανθρώπου. Αλλά και αγωγή των παιδιών είναι μικρή υπόθεση;

Για την Και τη ήταν πολύ συνηθισμένοι οι έπαινοι: «Μπράβο, είσαι σπουδαία, πρώτη θα είσαι πάντα, την επιτυχία την έχεις στο τσεπάκι σου».

Και ήταν πάντα πρώτη στο σχολείο της, και μάλιστα με διαφορά. Όχι επειδή ήθελε να αριστεύει, άλλα γιατί δεν ήθελε να την περνά κανείς. Κι ο εγωισμός, πού συνοδεύει πάντοτε τέτοιες πρωτιές, την έκανε να στέκεται απόμακρη από τ’ άλλα παιδιά. Ούτε λόγος για την βοήθεια του Θεού. Ήθελε να φτάσει μόνη της στην μεγάλη επιτυχία.

Αχ, καημένα παιδιά… Μήπως όμως φταίτε εσείς; ‘Εμείς σας οδηγήσαμε εκεί. Σας παραφουσκώσαμε τα μυαλά με τους πολλούς επαίνους. Και επιπλέον, δεν σας διδάξαμε να πιστεύετε στον Θεό, να κρατάτε το χέρι Του και να προχωράτε μπροστά χωρίς να φοβάστε τίποτε· ούτε τις επιτυχίες, ούτε τις αποτυχίες.

Ο άγιος Παΐσιος συμβούλευε τους γονείς για τα παιδιά τους: «Πρωτίστως, να μάθετε στα παιδιά σας να ζητούν την βοήθεια του Θεού. Το φάρμακο και το μεγάλο μυστικό για την πρόοδο των παιδιών είναι η ταπείνωση. Προσέχετε τους επαίνους».

Ναι, Άγιε του Θεού, πολύ σωστά μας τα λες. Άλλα εμείς δεν προσέχουμε. Και μήπως, με τους διαρκείς επαίνους, αντί να τα ωφελούμε, τα οδηγούμε στην καταστροφή; Βαρύς ο λόγος. Ναι, άλλα κάθε πάθος, που το τρέφουμε μέσα μας, δεν μας καταστρέφει πνευματικά;

Λοιπόν, αγαπητοί γονείς, ας κλίνουμε τα γόνατα, για να ταπεινώσουμε πρώτα το σώμα και μετά την καρδιά μας. Ας ανοίξουμε τα πορτοπαράθυρα της ψυχής, για να επικοινωνήσουμε με τον Θεό-Πατέρα κι ας Του ζητήσουμε να μας δώσει τον φωτισμό και την χάρη Του, ώστε να σταθούμε σωστά ως άνθρωποι κι ως γονείς. Το έχουμε ανάγκη εμείς προσωπικά. Το έχουν ανάγκη κυρίως τα παιδιά μας.

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Ιούλιος 2020.