Κατάκριση

Δεν έχουμε δικαίωμα να κατακρίνουμε. Οι ανόητοι άνθρωποι έχουν αρπάξει από τον Θεάνθρωπο Χριστό το δικαίωμα Του να κρίνουν. Άφησαν τα δικά τους αμαρτήματα και κατακρίνουν ο ένας τον άλλο, χωρίς να διαισθάνονται τη μεγάλη αμαρτία που διαπράττουν. Ο Ιούδας ήταν μαθητής, Απόστολος, ο δε ληστής, που συσταυρώθηκε με τον Χριστό, ήταν φονιάς. Σε μια στιγμή ο μεν Απόστολος έγινε προδότης, ο δε ληστής αφού μετανόησε, μπήκε πρώτος στον παράδεισο.

Η κατάκριση γεννιέται από την υπερηφάνεια. Ο ταπεινός άνθρωπος κανένα άνθρωπο δεν κατακρίνει παρά μόνο τον εαυτό του, διότι γνωρίζει, ότι δεν έχει κανένα διότι γνωρίζει ότι δεν έχει κανένα διορισμό να κρίνει και να κατακρίνει τους άλλους. Έχει μάλιστα εντολή να βλέπει τα ιδικά του σφάλματα και όχι των άλλων. Λέει Ο Κύριος «Μή κρίνετε,για να μη κριθήτε · Μη καταδικάζετε, για να μην καταδικασθήτε».

Η κατάκριση νικιέται και φεύγει με την ταπείνωση και την προσευχή. Η προσευχή είναι θησαυροφυλάκιο των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και φυγαδευτήριο των πονηρών πνευμάτων, λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος. Μας χρειάζεται μεγάλη προσοχή, προσευχή αδιάκοπος και ταπείνωση. Εκεί δεν μπορεί να εισχωρήσει ο Σατανάς , όσες τέχνες και να μεταχειριστεί διότι τις συντρίβει η ταπείνωση. Δια της ταπεινώσεως της υπακοής και της αγάπης θα σωθούμε. Καρποί δε της αγάπης είναι η ταπείνωση, η πραότητα, και όλες οι αρετές. Ενώ καρποί του πονηρού πνεύματος είναι πρώτα πρώτα :η υπερηφάνεια, ο φθόνος, το ψεύδος, η απάτη και τα παρεπόμενα, δηλαδή όλα τα αμαρτήματα.

Πρέπει να γνωρίζετε, ότι ο Θεός είναι πανταχού παρών, δεν περιορίζεται ούτε στις εκκλησίες, ούτε σε πόλεις, ούτε σε μοναστήρια, ούτε σε ερήμους, ούτε στα Ιεροσύλημα, αλλ’ όπου και εάν βρίσκεται Χριστιανός και σέβεται και τιμά τον Θεό, και τηρεί τις εντολές του, εκεί είναι ο Θεός. Με ευκολία οι άγιοι δεν επήγαν στον παράδεισο, αλλά κοπίασαν και αγωνίστηκαν εναντίον των τριών εχθρών, της σαρκός, του κόσμου και του διαβόλου. Για να είναι, όμως πρόθυμοι και σπουδαίοι, νίκησαν και τον διάβολο και τις επιθυμίες του κόσμου και της σαρκός. Χρειάζεται προσευχή και εγρήγορση.

Όλοι οι Άγιοι αγίασαν με την ταπείνωση, διότι η ταπείνωση γεννά και την αγάπη και όλες τις αρετές. Ο ταπεινός άνθρωπος είναι κατηχητήριο του Αγίου Πνεύματος. Αν υπάρχουν όλες οι αρετές και λείπει η ταπείνωση είναι ελλιπείς, ανωφελείς, είναι βλαπτικές. Ο καιρός της πρόσκαιρης ζωής είναι βραχύτατος, οι ημέρες είναι πονηρές, ο θάνατος είναι άδηλος (αβέβαιος), και η ζωή μετά τον θάνατο είναι αιώνια. Επίσης η βασιλεία των ουρανών και η κόλαση είναι αιώνια και χωρίς τέλος.

Ο Απόστολος Παύλος μας παραγγέλλει, «Μη γίνεσθε ἄσοφοι ἀλλά σοφοί· Μή γίνεσθεἄφρονες, ἀλλά συνιέντες το θέλημα Τοῦ Κυρίου». Ἄσοφος και ἄφρων είναι εκείνος, που δεν τα σκέφτεται αυτά και δεν αισθάνεται τις δικές του αμαρτίες, για να τις εξαλείψει με την μετάνοια, την εξομολόγηση και τα δάκρυα, αλλά ἀμελεῖ, ἀναισθητεῖ και περιεργάζεται τις αμαρτίες των άλλων, κρίνοντας, κατακρίνοντας και καταδικάζοντας τους άλλους, σαν να είναι αυτός ο κριτής και δικαστής των όλων, και κωφεύει στην εντολή και απειλή Του Κυρίου. Μὴ κρίνετε, ἵνα μὴ κριθῆτε· Μή καταδικάζετε, ἵνα μη καταδικασθῆτε·

Πηγή: Πατρικές Νουθεσίες, Εκδόσεις: Ορθόδοξος Κυψέλη.