ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ’ ΛΟΥΚΑ

Βασιλείου Μουστάκη

Διδάκτορος Θεολογίας

ΑΝΥΠΟΠΤΟΣ, ήταν, αγαπητοί αδελφοί, για το βάθος και το πλάτος της λέξεως, με την οποία προσφώνησε το Χριστό, ο σημερινός συνομιλητής του. Διδάσκαλε, του είπε, τι πρέπει να κάμω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;

Διδασκάλους προσφωνούσαν τότε όλους όσοι εξηγούσαν το νόμο και τους προφήτες, όλους όσοι εντρυφούσαν στο λόγο του Θεού και τον ερμήνευαν στον λαό. Αλλά ο Χριστός δεν ήταν ένας διδάσκαλος σαν αυτούς. Όπως ο ίδιος είπε για κάποια άλλη φορά στους μαθητές του και το λαό, κανείς δεν είναι σωστό να δέχεται για τον εαυτό του τον τίτλο διδασκάλου. Γιατί είναι ένας τίτλος που αρμόζει αποκλειστικά και μόνο στον Υιό και Λόγο του Θεού. «Υμείς δε μη κληθήτε ραββί· εις γαρ ημών ο διδάσκαλος, ο Χριστός· πάντες δε υμείς αδελφοί έστε… Μηδέ κληθήται καθηγητε· εις γαρ ημών εστίν ο καθηγητής, ο Χριστός». Κι’ εσείς, που με ακούτε και ποτίζεστε με το πνεύμα μου, μην παρασυρθείτε ποτέ και ονομαστείτε διδάσκαλοι. Γιατί ένας είναι ο διδάσκαλος σας, κι’ όλοι εσείς είστε αδελφοί… ούτε να λέγεστε καθηγητές, δωρητές γνώσεως κι’ οδηγοί, γιατί ένας είναι η πηγή της γνώσεως κι’ ο μοναδικός χορηγός της, ο Χριστός.

Ο διδάσκαλος που κατέχει την αλήθεια και μπορεί να τη μεταδώσει στους ανθρώπους-όχι βέβαια την αλήθεια των φυσικών γνώσεων, αλλά τη ζωοποιό αλήθεια του πνεύματος-δεν είναι παρά ένας, ο Υιός και λόγος του Θεού. Κι’ είναι ο διδάσκαλος της, γιατί δεν ξεχωρίζει καθόλου από την αλήθεια, κακώς ο ίδιος το δήλωσε: « Εγώ ειμί η αλήθεια».

Οι προφήτες, οι απόστολοι, οι πατέρες της Εκκλησίας, οι ποιμένες, κι’ οι κήρυκες του Ευαγγελίου δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να σκορπίζουν τη διδαχή του Χριστού, που είναι μία, να γίνονται αυλάκια, που ξεκινώντας από τη μία εκείνη πηγή διοχετεύουν τα ζωοποιά της νάματα στους αγρούς των ψυχών. Διδάσκαλος της αλήθειας είναι, μόνος ο Χριστός. Αυτός είναι ο ιδιοκτήτης της, εκείνος στον οποίο ανήκει ολόκληρη, εκείνος που την αποκαλύπτει και τη δίνει ως δώρο στους ανθρώπους. Όσοι την κηρύττουν, όσοι την διανέμουν στις ψυχές, από τους αποστόλους ως τον πιο ταπεινό κήρυκα της, δεν είναι παρά απλοί ταμίες της, χέρια από τα οποία περνά αυτός ο ανεκτίμητος θησαυρός για να χαρίζεται σε όλους.

Ποια είναι η μυστηριώδης τράπεζα, απ’ όπου παίρνουμε με μερίδιο μας, από τον θησαυρό του Χριστού; Είναι η Αγία Γραφή, ο λόγος του Θεού όπου αντλούμε την άνωθεν σοφία, την αληθινή γνώση, το φως της ζωής. Γι΄ αυτό κι’ ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει πολύ πετυχημένα, ότι είναι αδύνατο να σωθεί όποιος δεν κοινωνεί τη Γραφή. Γι’ αυτό κι’ ο ψαλμωδός λέει: «Ηγάπησα τας εντολάς σου υπέρ χρυσίον και τοπασίον… Γενέσθω η χείρ σου του σώσαι με, ότι τας εντολάς σου ηρετισάμην». (Αγάπησα τις εντολές σου πιο πολύ απ’ ότι το χρυσάφι ή το τοπάζι… Ας με σώσει το χέρι σου, γιατί διάλεξα τις εντολές σου).

Πρέπει, λοιπόν, να μελετάμε τακτικά, με προσοχή και κατάνυξη τον λόγο του Θεού, να είμαστε διαρκώς μαθητές σ’ αυτό το μοναδικό σχολείο της αλήθειας και της σωτηρίας, όπου ένας μιλεί, ένας φωτίζει, ένας σώζει: ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο μόνος διδάσκαλος και καθηγητής μας, ο Χριστός.

Αλλά δεν αρκεί αυτή η μελέτη, ούτε είναι ο μόνος τρόπος για να δεχόμαστε τη διδαχή του Χριστού. Η Εκκλησία, μέσα στη οποία ζούμε ως τέκνα και μέλη της, είναι το μεγάλο ηχείο του Πνεύματος, που μαράζει θείο Λόγο με μύριους τρόπους. Μέσα στην ίδια την Αγία Γραφή παίζει το μέρος της. Αυτή με τους προφήτες προτυπώνειτην αλήθεια του Χριστού, αυτή με τους αποστόλους την υπομνηματίζει, την εμβαθύνει, την κάνει πιο προσιτή. Αυτή κατόπιν με τους Αγίους πατέρες την αναλύει, την εξερευνά, την κάνει εύπεπτη για κάθε ψυχή. Αυτή με την υμνωδία, με τις άγιες εικόνες, με το τακτικό κήρυγμα εξακολουθεί να φυτεύει τη διδαχή του Χριστού από παντού στα τέκνα της, με το λόγο, με το μέλος, με τα χρώματα. Κι’ έτσι εμείς οι χριστιανοί, τα τέκνα της Εκκλησίας, ζούμε διαρκώς μέσα στην Αγία Γραφή, παλλόμαστε από τον Λόγο του Θεού, πλημμυριζόμαστε απ΄ αυτόν, με κάθε τρόπο κι’ απ’ όλες τις κατευθύνσεις.

Ας προσπαθούμε, λοιπόν, αδελφοί, να κρατάμε διαρκώς ανοιχτά τα μάτια της και τα αυτιά της ψυχής, ώστε η διδαχή του Χριστού να εισρέει μέσα μας, χωρίς φραγμούς και δυσκολίες, να είμαστε πάντα διαποτισμένοι απ’ αυτή, να είμαστε πάντα μαθητές του διδασκάλου και καθηγητού μας Χριστού.

Πηγή: Στα Ίχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.