Επιτέλους Ανάσταση

”Επιτέλους Ανάσταση!”, φωνάζουμε με ενθουσιασμό, όταν συναντάμε το πρόσωπο που προσδοκούσαμε με αγωνία. Τον άνθρωπο που μας έλειψε καί είχαμε αρκετό καιρό να δούμε. Τον φίλο που αγαπάμε και θέλαμε πολύ να ξαναϊδωθούμε.

“Επιτέλους Ανάσταση!”, λέμε με ανακούφιση, όταν μία δουλειά έρχεται εις πέρας. ‘Όταν οι κόποι μας καρποφορούν. ‘Όταν η εργασία μας ολοκληρώνεται. ‘Όταν οι εξετάσεις τελειώνουν.

“Επιτέλους Ανάσταση!”, τολμούν με χαρά καί συγκίνηση να ψελλίσουν τα χείλη μας, όταν οι δοκιμασίες και οι δυσκολίες ξεπερνιούνται. ‘Όταν η ασθένεια γιατρεύεται. ‘Όταν ή ένταση υποχωρεί. “Όταν οι πειρασμοί νικώνται.

“Επιτέλους Ανάσταση!”, λέμε με ευχαρίστηση και ικανοποίηση, όταν κάτι ήταν νεκρό και επαναλειτούργησε. Ήταν κλειστό και άνοιξε. Ήταν ξεχασμένο και ξαναφάνηκε.

Καί ομολογώ πως για πολλά πράγματα θα ήθελα να φωνάξω πως ήρθε επιτέλους η Ανάσταση. Καί για τα παραπάνω, μα κυρίως για την Ανάσταση του Χριστού!

Γι’ αυτό το γεγονός που μας δίνει πολλή χαρά! Θεό γιατί τελείωσε η νηστεία. Γιατί ολοκληρώθηκε ο έντονος αγώνας. Θεές γιατί τα τροπάρια δίνουν αυτήν την λαμπρότητα και την χαρά, σαν πανηγύρι. Θεές γιατί ηρεμούμε από την έντονη καθημερινότητα. Γιατί συναντιόμαστε οικογενειακώς.

Όπως και να ‘χει, ή Ανάσταση του Χριστού είναι η ελπίδα πως μπορούμε να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε! Είναι η πίστη πως μπορούμε να ονειρευόμαστε. Είναι η ειρήνη πως μπορούμε να σώσουμε την ψυχή μας.

Δίνει όλα αυτά που θέλουμε και επιθυμούμε εμείς οι νέοι, μα και κάθε άνθρωπος: Αγάπη, χαρά, ειρήνη, ενθουσιασμό, ελπίδα. Χαρίζει την βεβαιότητα της αιωνιότητας.

Ζούμε κάθε χρόνο ένα θαύμα! Λαμβάνουμε το Φως του Αναστημένου μας Χριστού, παρά την αναξιότητα μας! Δεχόμαστε το μήνυμα της Αναστάσεως, παρά την ολιγοπιστία μας! Μαζί με την αναζωογόνηση της φύσης, ζούμε και την δική μας αναγέννηση. Τον δικό μας φωτισμό. Την δική μας ανάταση. Κι όλα αυτά χάρι στην Ανάσταση του Χριστού.

Επιτέλους, ήρθε για τον καθένα μας η Ανάσταση!

Γι’ αυτό αξίζει να τό λέμε και να το φωνάζουμε

πώς “Χριστός Ανέστη”, “Αληθώς Ανέστη ό Κύριος”!

Ανάσταση είναι…

Για τον πονεμένο, η παρηγοριά.

Για τον ασθενή, η ίαση.

Για τον αιχμάλωτο, η ελευθερία.

Για τον λυπημένο, η χαρά.

Για τον πεινασμένο, η τροφή.

Για τον διψασμένο, το νερό.

Για τον κουρασμένο, η ανάπαυση.

Για τον οδοιπόρο, η ξεκούραση.

Για τον ταλαίπωρο, η ηρεμία.

Για τον αμαρτωλό, η μετάνοια.

Για τον πεσμένο, η ανόρθωση!

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία,Τεύχος: Απρίλιος 2018.