Β’ Ματθαίου

Β' Ματθαίου

ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Βασιλείου Μουστάκη

Διδάκτορος της Θεολογίας

«Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων» 

(Ελάτε πίσω μου και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων)  

Ελάτε πίσω μου και θα σας κάμω ψαράδες ανθρώπων. Η Σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί αδελφοί, μας μιλά για το κάλεσμα των πρώτων μαθητών από τον Κύριο. Οι μαθητές αυτοί ήταν δύο ζευγάρια αδελφών. Από το ένα μέρος ο Πέτρος κι’ ο Ανδρέας, κι’ από το άλλο ο Ιάκωβος κι ο Ιωάννης.

Τους καλεί, λοιπόν, ο Ιησούς να τον ακολουθήσουν και να γίνουν μύσται του. Κι’ εκείνοι παρατούν ευθύς πλοία και δίχτυα και δικούς και τον παίρνουν από πίσω. Άκουσαν την πρόσκληση του. Τους άρεσε πολύ η υπόσχεση που τους έδωσε. Δεν την πολύ κατάλαβαν ίσως. Άλλα ένοιωσαν πως ο Κύριος τους χρειαζόταν, τους θεωρούσε κατάλληλους για το έργο του. Κι’ ότι η καινούργια τους θα ήταν πολύ πιο σπουδαία. Τι τους υποσχέθηκε; Ελάτε πίσω μου τους είπε και θα σας κάμω ψαράδες ανθρώπων.

Την τέχνη, που είχατε, δεν θα την εγκαταλείψετε ολότελα. Και κοντά μου την ίδια περίπου ασχολία θάχετε. Δίχτυα θα ρίχνετε μέσα στη νύχτα του κόσμου και θα ψαρεύετε στα νερά της αμαρτίας τις ψυχές.

Οι τέσσερις αδελφοί ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά του. ‘Άφησαν τις δικές τους βάρκες και πήγαν να πιάσουν δουλειά στην τράτα του Ιησού, ένα αόρατο πλοίο που δεν ήταν άλλο από την Εκκλησία. Ο Ανδρέας, ο Πέτρος, κι ο Ιάκωβος κι  ο Ιωάννης έμαθαν από τον Θείο Εργοδότη την τέχνη του υπερφυσικού ψαρέματος στο όποιο προβιβάστηκαν από τη μίαν ώρα στην άλλη. Ο Ιησούς, με την κατ’ ιδίαν διδαχή που έκανε στους αποστόλους του, τους καθόρισε όλους τους τρόπους τής δουλειάς τους. Τους έμαθε πρώτα -πρώτα να μην περηφανεύονται, άλλα να θεωρούν τον εαυτό τους απλό όργανο δικό του. Τους παρέδωσε το θείο του Ευαγγέλιο και τους δίδαξε πως να το ρίχνουν σαν δίχτυ στις ψυχές, για τις αιχμαλωτίζουν σ’ αυτό.

Τους προφύλαξε από τους κινδύνους του υλικού πλούτου και της ανθρώπινης σοφίας, λέγοντας τους ότι δεν έπρεπε να παίρνουν στον αποστολικό τους δρόμο ούτε δασάκι και να μη φορούν ούτε υποδήματα, καθώς επίσης και ότι το Πνεύμα το Άγιο θα τους οδηγούσε σε όλη την αλήθεια, χωρίς να έχουν ανάγκη από τη σοφία του κόσμου τούτου. Τους προειδοποίησε, ότι το ψάρεμα που θα έκαναν, πολύ πιο κοπιαστικό από το άλλο εκείνο που ήξεραν. Ότι θ΄αντιμετώπιζαν τρικυμίες δεινές, που θα ξεσήκωνε εναντίον τους με διωγμούς ο διάβολος. Και ότι, στο τέλος, σχεδόν για όλους, θα έρχονταν η ώρα του μαρτυρίου, ότι θα παρέδιναν το πνεύμα όχι πάνω σε κανένα μαλακό κρεβάτι, αλλά στο πόδι. Όλα αυτά τα μεγάλα πράγματα τους εμπιστεύτηκε ο Ιησούς κι εκείνοι τα δέχθηκαν με προθυμία, με απλότητα, με πίστη. Κι όταν, φωτισμένοι και δυναμωμένοι από τις φλόγες του Παρακλήτου, κατά την Πεντηκοστή, ξεκίνησαν για το υπερφυσικό τους έργο, συμπεριφέρθηκαν ακριβώς σύμφωνα με τις εντολές που είχαν πάρει.

Δεν λιποψύχησαν μπροστά στα εμπόδια, τους κόπους και τις αντιξοότητες. Δεν παρασύρθηκαν από τον πειρασμό της αναπαύσεως. Δεν πρόδωσαν τον Κύριο σε ό,τι περίμενε από αυτούς.

Ξανοίχθηκαν όχι πια σε μια λίμνη, όπως ήταν η θάλασσα της Τιβεριάδος, αλλά στην οικουμένη. Κι’ άρχισαν, με το κήρυγμα του Ευαγγελίου, να σαγηνεύουν τους ανθρώπους και να τους τραβούν επάνω στο σωτήριο σκάφος της Εκκλησίας, σκύβοντας από την κουπαστή και λαχταρώντας πάνω από τα βάθη της αμαρτίας να μη τους ξεφύγει καμιά ψυχή που έπλεε μέσα σ’ αυτά.

Πολλές φορές, κατά τις αποστολικές τους πορείες κι’ έγνοιες, θα αναθυμήθηκαν, αγαπητοί αδελφοί, ο Πέτρος, ο Ανδρέας, ο Ιάκωβος κι’ ο Ιωάννης τα λόγια εκείνα, με τα όποια τους είχε καλέσει ο Κύριος και που τότε δεν θα τα είχαν βαθειά εννοήσει: «Ελάτε πίσω μου και θα σας κάμω ψαράδες ανθρώπων». Κι’ οι καρδιές τους θα πλημμύριζαν από ευγνωμοσύνη προς τον Χριστό για το έργο αυτό που τους είχε αναθέσει και που ήταν το πιο ένδοξο, το πιο μεγάλο από τα επίγεια έργα.

Οι απόστολοι, όμως, δεν υψηλοφρονούσαν. ‘Ήξεραν πως όλα τους εκείνα τά θαυμαστά κατορθώματα οφείλονταν στη Χάρι του Κυρίου τους. Και γι’ αυτό δεν εύρισκαν άλλο τίτλο πιο ποθητό, πιο ακριβό, πιο δίκαιο αυτό για τον εαυτό τους από τις λέξεις «δούλος Θεού» δίπλα στο όνομά τους, όταν έγραφαν τις επιστολές στους χριστιανούς, παρέχοντας σ’ εμάς το παράδειγμα να μην αποδίνουμε καμία αξία στον εαυτό μας, όταν κάνουμε κάτι για να απλώνεται το Ευαγγέλιο γύρω μας.

Πηγή: Στα ‘Iχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.

Μετάβαση στο περιεχόμενο