Αστείο ή Προσβολή

Αστείο ή Προσβολή

Σε ποιόν δεν αρέσουν τα αστεία! “Όλοι τα έχουμε μέσα στον λόγο μας, πειράξουμε συχνά τον άλλο, για να δημιουργήσουμε μία εύθυμη σκηνή. Όμως, αναρωτηθήκαμε ποτέ: Αστειευόμαστε σωστά; Γιατί υπάρχουν πολλά αστεία…

Υπάρχουν περιπτώσεις πού ο άνθρωπος αστειεύεται, και μέσα από το αστείο του βγάζει κακότητα ή ζήλεια για τον συνάνθρωπο του. Σ’ αυτή την περίπτωση, με το αστείο του θα προσβάλει, θα ταπεινώσει και θα υποβιβάσει τον άλλο στα μάτια των υπολοίπων. Π.χ. ένας μέτριος μαθητής, από ζήλεια, μπορεί να κοροϊδέψει έναν άριστο συμμαθητή του, για να τον ταπεινώσει μέσα στην τάξη. Αυτός που έχει μέσα του κακία, αστειεύεται διαρκώς με υπαινιγμούς, που εκτοξεύονται στο πρόσωπο που φθονεί ή εχθρεύεται.

Μην ξεχνούμε ότι, με τον τρόπο που μιλούμε και αστειευόμαστε, δείχνουμε τον εσωτερικό μας κόσμο. Μπορεί οι πολλοί να μην καταλάβουν την εμπάθεια που συνοδεύει το αστείο μας. Εκείνος όμως, στον όποιο στοχεύουμε, θα το καταλάβει και θα το εισπράξει. Και τότε τί συμβαίνει; Τότε γινόμαστε οι στρατιώτες που περιέπαιζαν τον Χριστό πριν το Πάθος Του! Αφού ο άνθρωπος είναι εικόνα Θεού, άρα, ότι κάνουμε στον συνάνθρωπο μας, το κάνουμε στον Θεό μας.

Κάποιοι πάλι, όταν αστειεύονται, προκειμένου να προκαλέσουν το γέλιο στην ομήγυρη, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν φράσεις βρώμικες και αταίριαστες στο ανθρώπινο λεξιλόγιο. Έτσι, λερώνουν το στόμα τους και την ακοή των συνανθρώπων τους. Σ’ αυτή την περίπτωση, είναι αυτονόητο πώς ο άνθρωπος διαπράττει αμαρτία, και χρειάζεται να μετανοήσει και να εξομολογηθεί, διότι, όπως λέει το Ευαγγέλιο «εκ γάρ των λόγων σου δικαιωθήση και εκ των λόγων σου καταδικασθήση» (Ματθ. ιβ’ 37). Δηλαδή, ό άνθρωπος από τα λόγια του θα δικαιωθεί και από τα λόγια του θα καταδικασθεί την ημέρα της Κρίσεως.

Το αστείο, την χαλάρωση με μέτρο, την αξιοποίησαν οι Πατέρες με πολλή σοφία και διάκριση, για να μην τεντώσουν το σχοινί και σπάσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Μέγας Αντώνιος. Μια μέρα, κάποιοι περαστικοί τον είδαν να αστειεύεται και να παίζει με τούς μαθητές του και σκανδαλίστηκαν. Αυτός είναι λοιπόν ό μεγάλος ασκητής; σκέφτηκαν. Δυστυχώς, δεν είχαν καταλάβει αυτό πού ήθελε να πει ό Πατήρ της ερήμου: Ο σωστός και αληθινός Χριστιανός δεν απορρίπτει το γέλιο και την χαλάρωση, γιατί και αυτά χρειάζονται στην ψυχή και στο σώμα, αλλά χρησιμοποιεί αγνά και καρδιακά αστεία. Αστεία που δεν βλάπτουν ούτε ταπεινώνουν τον ακούοντα και τον ομιλούντα.

Όλα πρέπει να τα χρησιμοποιούμε με τρόπο όμορφο και πνευματικό! Γι’ αυτό, ας προσευχόμαστε, ο Θεός να μας φωτίζει, ώστε να μην γίνεται, ακόμη και το αστείο αίτια αμαρτίας, παρεξηγήσεως και ψυχρότητας ανάμεσα σ’ εμάς και τους άλλους.

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Οκτώβριος 2017.

Μετάβαση στο περιεχόμενο