Ας Είμαστε και Εμείς οι Ήρωες

Οκτώβριος και πάλι, αγαπητοί γονείς, και ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιο σταματούμε σε δύο γιορτές που χαρακτηρίζουν τον μήνα: 26 Οκτωβρίου, του μεγαλομάρτυρας Αγίου Δημητρίου, και 28 Οκτωβρίου, της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου προς την πατρίδα μας Ελλάδα.

26 Οκτωβρίου 1912 και ο Άγιος Δημήτριος μας κάνει δώρο την Θεσσαλονίκη, την πρωτεύουσα της Μακεδονίας μας, αφού ανήμερα της γιορτής του γίνεται η παράδοση της πόλης από τους Τούρκους στους Έλληνες.

28 Οκτωβρίου 1940 και άρχεται το έπος των θαυμάτων. Γιατί μόνο για θαύμα, για πολλά θαύματα, μπορούμε να μιλάμε όταν αναφερόμαστε σ’ εκείνη την περίοδο. Αυτό το χιλιοειπωμένο: «Μια χούφτα Έλληνες στρατιώτες νίκησαν τις σιδηρόφρακτες στρατιές του ιταλικού φασισμού πάνω στα βουνά της Βορείου Ηπείρου», είναι η μεγαλύτερη αλήθεια και η πιο περιεκτική φράση που χαρακτηρίζει το γεγονός.

Και στις δύο περιπτώσεις έχουν συμβεί θαύματα. Και τα θαύματα, αγαπητοί γονείς,δεν γίνονται μόνα τους. Έχουν μία προϋπόθεση, την πίστη.

Πίστη, στον Θεό
Πίστη στα ιδανικά της φυλής μας
Πίστη στο δίκαιο του αγώνα

Κι από τα τρία αυτά, το πρώτο είναι το κυριότερο. Όταν πιστεύεις στον Ένα και Αληθινό Θεό, έχεις ιδανικά και αγωνίζεσαι να τα κρατήσεις ψηλά. Κι αν παραστεί ανάγκη, θυσιάζεσαι για την πίστη σου, για την πατρίδα σου, για την οικογένεια σου.

Κι αυτοί οι στρατιώτες δεν έγιναν ήρωες σε μια στιγμή. Αλλά από μικρά παιδιά. Τότε που καθημερινά μέσα στην οικογένεια, στο σχολείο και στο κατηχητικό μάθαιναν γράμματα και ιστορία, τιμιότητα και ανδρεία. Σε μια εποχή που το σχολείο ήταν Πανεπιστήμιο και το κατηχητικό, το σχολείο του Θεού. Αυτό αποτελούσε την πηγή της δυνάμεως, της πίστεως, της αντοχής στις δυσκολίες της ζωής, γιατί συνέδεε με τον Χριστό.

Και το αποτέλεσμα;

«Οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» είπε ο Τσώρτσιλ. Και όλοι οι Ευρωπαίοι τους ευχαριστούσαν, αφού με την θυσία τους έσωσαν την Ευρώπη και τον κόσμο όλο από την δυναστεία του φασισμού.

Κι αργότερα, που ήρθαν τα πιο δύσκολα, στην γερμανική κατοχή, πάλι η πίστη ήταν το μυστικό των Ελλήνων. Και η Εκκλησία είχε το προβάδισμα στον μεγάλο αγώνα, για να κρατήσει ψηλά το ηθικό και το εθνικό φρόνημα τού λαού.

Σήμερα, η Εκκλησία συνεχίζει το έργο της, αφού ο πόλεμος με το κακό ποτέ δεν σταματά. Ωστόσο, χρειαζόμαστε ήρωες. Αν κάθε εποχή θέλει τους δικούς της, η σημερινή τους έχει πολύ μεγάλη ανάγκη. Προς το παρόν φαίνεται ότι λείπουν.

Aς γίνουμε εμείς, αγαπητοί γονείς και συνέλληνες, το ανάχωμα που θα αντισταθεί στο ρεύμα της παγκοσμιοποίησης, που τα ισοπεδώνει όλα. Ας γυρίσουμε στην αγκαλιά του Θεού, στην Εκκλησία, να πάρουμε κάτι από το ηρωικό φρόνημα των Αγίων της πίστεώς μας και των ηρώων του Έθνους μας. Ας γίνουμε εμείς και τα παιδιά μας οι καθημερινοί ήρωες. Γιατί, για να λες ΟΧΙ στην αμαρτία, θέλει ηρωισμό.

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Οκτώβριος 2019.