Κάλλιστα θα μπορούσα να περιγράφω τη μέθη ως την κατάσταση πού δημιουργεί σύγχυση στο μυαλό, απώλεια τής ψυχικής και της σωματικής υγείας, προθάλαμο για την τρέλα. Η μέθη είναι ένα πολύμορφο και πολυκέφαλο θηρίο, πού δεν μπορείς να μετρήσεις τα πάθη πού γεννά. Όπως ακριβώς στα μυθολογικά τέρατα, τη Σκύλλα και τη Λερναία “Ύδρα, έτσι και στη μέθη μπορούμε να δούμε πολλά κεφάλια· από το ένα μέρος την πορνεία, από το άλλο την οργή, από το άλλο τη βλακεία, από το άλλο βλέπουμε να ξεφυτρώνουν οι παράλογοι και παράνομοι έρωτες. Βλέπεις τους μεθυσμένους, ότι πάντοτε διψούν για ποτό, σαν να επιθυμούν να πιούν το θάνατο. Είναι καταστροφικό πάθος η μέθη, που δεν ικανοποιεί μια φυσική επιθυμία· αντίθετα, είναι είδος αρρώστιας, πού φανερώνει διαστροφή, οδηγεί στην άβυσσο και στην κόλαση.

Είναι φοβερό, κάτι το τρομερό η μέθη· γιατί είναι ικανή να κάνει ανάπηρες τις αισθήσεις και να καταποντίσει το λογισμό. Γιατί τον άνθρωπο τον λογικό, αυτόν πού ανέλαβε να εξουσιάζει τα πάντα, τον κάνει να μένει σαν νεκρός και ανενέργητος, αφού τον δένει με κάποια δεσμά άλυτα. Ο μεθυσμένος όμως προ μεν τα καλά είναι ανενέργητος και αδρανής, προς τα κακά όμως είναι περισσότερο ενεργητικός και γίνεται καταγέλαστος άπ’ όλους, ακόμα και από τη γυναίκα του και από τα παιδιά του και από τούς ίδιους τούς φίλους του. Η μέθη συνεχώς θα σε εξευτελίζει, θα σε γεμίζει πίκρα και θα θλίβεις όλη την οικογένειά σου.

Ας επιμελούμαστε την υγεία μας και ας περιορίζουμε το κρασί, πού δόθηκε από τον Θεό όχι για να μεθούμε, αλλά για να χαιρόμαστε, για να ευφραινόμαστε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Ακούω όμως πολλούς να λένε, όταν παρατηρούνται αυτά τα πάθη όπως ή μέθη, πως θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχε το κρασί. Αλλά αυτό είναι χαρακτηριστικό λαθεμένης σκέψης. Μην κατηγορείς το κρασί, αλλά τη μέθη· και αφού πάρεις αυτόν πού μεθάει, όταν βρίσκεται σε νηφαλιότητα, περίγραψέ του όλη την απρέπεια του και πες του: το κρασί δόθηκε για να ευφραινόμαστε, όχι για να συμπεριφερόμαστε με άθλιο τρόπο· για να χαιρόμαστε,όχι για να γελοιοποιούμαστε· για να είμαστε υγιείς, όχι για να αρρωσταίνουμε· για να θεραπεύουμε τις ασθένειες του σώματος, όχι για να εξασθενήσουμε τη δύναμη του σώματος και της ψυχής. Τίποτε δεν είναι τόσο προσφιλές στο διάβολο,όσο ό τρυφηλός βίος και η μέθη, που είναι πηγή και μητέρα πλήθους κακών. Γιατί, όπως λέει η Γραφή: «Αυτό ήταν το αμάρτημα των κατοίκων των Σοδόμων η υπερηφάνεια και το ότι μέσα στην αφθονία των υλικών αγαθών ζούσαν μια ζωή σπάταλη και άσωτη».

Ας αποφεύγουμε λοιπόν τις ακρότητες και ας επιμελούμαστε την υγεία του σώματος και ας περιορίζουμε τις άτακτες ορμές του. Γιατί το κρασί δόθηκε από τον Θεό, όχι για να μεθούμε αλλά για να χαιρόμαστε, για να ευφραινόμαστε και όχι για να εξευτελιζόμαστε. Γιατί, όπως λέει ή Γραφή, «το κρασί ευφραίνει την καρδιά του ανθρώπου», ενώ συ το κάνεις αφορμή λύπης, γιατί όσοι μεθούν γίνονται υπερβολικά μελαγχολικοί, επειδή πολύ σκοτάδι κυριεύει τους λογισμούς τους. Το φάρμακο είναι άριστο, όταν και οι δόσεις στις όποιες χορηγείται είναι άριστες. Το κρασί λοιπόν είναι δημιούργημα του Θεού, ενώ η μέθη είναι έργο του διαβόλου. Το λογικό μας κριτήριο καταστρέφεται από τη χωρίς μέτρο χρήση του κρασιού. Έτσι γεννιούνται όλα τα κακά και για το σώμα και για την ψυχή. Πρόδρομος δε αυτού του πάθους είναι η τρυφηλή και η άσωτη ζωή, ώστε πολλά κακά προέρχονται από αυτά· και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά εκείνοι που έχουν πείρα αυτών. Είναι μεγάλο κακό ή μέθη. Είναι η μεγαλύτερη ανοησία για τον άνθρωπο και τρέλα πραγματική.

Η μέθη πραγματικά είναι ένας υπαρκτός δαίμονας και σκοτίζει το νου και στερεί από κάθε ευγνωμοσύνη εκείνον που αιχμαλώτισε. Γιατί τον δαιμονισμένο πολλές φορές βλέποντάς τον και τον λυπούμαστε και συμπονούμε μαζί του και του δείχνουμε μεγάλη συμπάθεια· για τον μέθυσο όμως κάνουμε το αντίθετο· δηλαδή αγανακτούμε, δυσαρεστούμαστε και τον αποστρεφόμαστε πολλές φορές. Για ποιο λόγο και για ποια αιτία; Γιατί εκείνος μεν συρόμενος από τον πονηρό δαίμονα κάνει όσα κάνει χωρίς τη θέλησή του και γι’ αυτό είναι άξιος συγχωρήσεως. Ο μέθυσος όμως, οτιδήποτε και αν κάνει, δεν θα είναι άξιος συγχωρήσεως, αλλά και συγγενείς και φίλους και γείτονες και όλους τους έχει φοβερούς κατήγορους, επειδή μόνος του, με τη θέλησή του έχει διαπράξει το κακό και παρέδωσε τον εαυτό του στην τυραννία του κρασιού. Η συμπεριφορά του είναι απαράδεκτη για λογικό άνθρωπο, για σύζυγο και για οικογενειάρχη. Δεν είναι δυνατόν μεθώντας κανείς να δει τη Βασιλεία των Ουρανών. Γιατί, λέει ο απόστολος Παύλος: «Μην πλανάσθε· δε θα κληρονομήσουν τη Βασιλεία του Θεού οι μέθυσοι». Και γιατί λέω τη Βασιλεία; Εκείνος πού μεθάει ούτε τα παρόντα αγαθά μπορεί να χαρεί.

Κάθε άνθρωπος που είναι αιχμάλωτος σε πάθη μεγάλα πού γίνονται αίτια να τον απομακρύνουν από τον Θεό, δεν έχει ελπίδα να ζήσει στην αιωνιότητα. Επειδή η μέθη τις ήμερες τις κάνει νύχτες και το φως σκοτάδι, και παρόλο που έχουν τα μάτια ανοιχτά, oι μεθυσμένοι δεν βλέπουν ούτε αυτά που είναι μπροστά στα πόδια τους. Όμως, πάντα υπάρχει η μετάνοια, η συγχώρηση, ο αγώνας και η προσπάθεια να απαλλαγούμε από τα αισχρά πάθη και τότε ζωντανεύει η ελπίδα να ελευθερωθούμε από τα δεσμά.

Πηγή: Πρεσβύτερος Ηλίας Διακουμάκος, Ο Ιερός Χρυσόστομος: Θεολογεί, Συμβουλεύει, Παιδαγωγεί & Διδάσκει,  Εκδόσεις: Παρρησία, Τεύχος 1Ο.