Α’ Ιωάννου

Α' Ιωάννου

ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΙΩΑΝΝΟΥ 

Βασιλείου Μουστάκη 

Διδάκτορος Θεολογίας

Ο ΚΑΘΕΝΑΣ από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού, αγαπητοί αδελφοί, έχει και κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του. Ποιο ήταν εκείνο που ανήκε στον Ναθαναήλ, τον Υιό του Θαλμί, από την Κανά της Γαλιλαίας, το ανήγγειλε ο ίδιος ο Κύριος, λίγο πριν τον καλέσει και τον κάνει απόστολο του.

Καθώς ο Ναθαναήλ πλησίαζε για πρώτη φορά τον Σωτήρα, ακούστηκαν γι’ αυτόν τα εξής λόγια από το στόμα της αληθείας, το στόμα του Ιησού:

-«Ίδε αληθώς Ισραηλίτης, εν ω δόλος ούκ έστι». (Να αληθινά ένας άδολος Ισραηλίτης).

Άδολος. Αυτός είναι ο τίτλος, με τον οποίο ο Ναθαναήλ μπήκε στον ιερό όμιλο των μαθητών κι’ αναγνωρίστηκε κατάλληλος κι’ άξιος για να γίνει μύστης και φίλος στενός του Χριστού. Άδολος, με άλλα λόγια απονήρευτος, απλός και καθαρός στη ψυχή και την διάνοια, χωρίς στριφογυρίσματα στη σκέψη, χωρίς προκαταλήψεις στην καρδιά.

Κι’ έτσι, χάρη σ’ αυτή του την πολύτιμη και τόσο ποθητή από τον Χριστό ιδιότητα, ανακηρύσσεται μαθητής, γίνεται απόστολος.

Τι έχει πει ο Σωτήρ για τις κύριες προϋποθέσεις που απαιτούνται, ώστε κανείς να τον δει, να τον αγαπήσει και να τον ακολουθήσει; Τι είπε ότι είναι αναγκαίο στον άνθρωπο, ώστε να πιστέψει σ’ αυτόν, να πάρω από πίσω και να μπει στην βασιλεία του; Και ποιος από εμάς δεν το έχει ακουστά; Ποιος δεν το γνωρίζει;

«Αν δεν στραφείτε και δεν γίνεται σαν τα παιδιά-φώναξε ο Ιησούς-δεν θα εισέλθετε στη βασιλεία μου».

Κι’ ακόμη:

Μακάριοι όσοι είναι καθαροί στην καρδιά, γιατί αυτοί θα δουν τον Θεό».

Κι’ επίσης, όταν προσευχόταν στον Πατέρα του και τον ευχαριστούσε για τους μαθητές που είχε κάνει:

«Σε δοξάζω, πατέρα μου, κύριε του ουρανού και της γης, γιατί έκρυψες την αλήθεια σου από τους σοφούς και φρόνιμους και την αποκάλυψες σ’ ανθρώπους νηπίους».

Ο Ναθαναήλ, λοιπόν, ήταν ακριβώς ένας νήπιος, μια τέτοια ξάστερη καρδιά, ένα τέτοιο υπόδειγμα παιδικής αφελότητας.

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα όπως θα προσέξατε, αναφέρει ότι ο Ιησούς τον είδε για πρώτη φορά, ενώ ο Ναθαναήλ βρίσκονταν κάτω από μια συκιά. Η ματιά του Θεού έπεσε πάνω στον άνθρωπο αυτό, που ήταν ένας από τους σπάνιους καρπούς της πολύφυλλης Ιουδαϊκής Συναγωγής. Ανάμεσα στα πολλά φύλλα των τύπων και του γράμματος, υπήρχαν σαν νοητοί καρποί μερικές ψυχές κατάλληλες να δεχτούν το Ευαγγέλιο, να αφοσιωθούν στον Χριστό και μια απ’ αυτές ήταν του Ναθαναήλ.

Η άδολη καρδιά του τον έκανε να ακολουθήσει τον απόστολο Φίλιππο και να έλθει μαζί του στον Ιησού.

-Έρχου και ίδε, του είπε ο Φίλιππος. (Έλα να δες).

Κι’ ο Ναθαναήλ πήγε και είδε. Πήγε με την ευκολία, που έχουν όλες οι απλές ψυχές να πλησιάζουν τον Θεό. Κι’ είδε τον Θεό με την ευκολία που έχουν όλες οι απροκατάληπτες, οι ίσιες, οι αμόλυντες από πονηρία καρδιές.

Δεν πλησίασε τον Ιησού σαν ένα προφήτη, αλλά βάδισε προς αυτόν αναζητώντας τον ίδιο τον Μεσσία, εκείνον για τον οποίο είχαν γράψει ο Μωυσής στον νόμο και οι προφήτες. Και δεν είδε τον Ιησού ως απλό άνθρωπο, αλλά και ως Θεό. Γιατί αναφώνησε:

-Ραββί, συ εί ο Υιός του Θεού. (Διδάσκαλε, συ είσαι ο Υιός του Θεού.)

Ομολογία που ανάβρυσε από νήπια καρδιά, αλήθεια που δεν ήταν δυνατόν να αστράψει παρά μέσα σε απλή διάνοια.

Κάθε αληθινού πιστού πρότυπο είναι ο μακάριος Ναθαναήλ. Γιατί ο τίτλος του δεν είναι μια λεπτομέρεια δική του, μια αρετή που εκείνος μπορούσε να έχει κι’ άλλοι να μη την έχουν, χωρίς να παύουν μ’ αυτό να είναι καλοί χριστιανοί. Η ιδιότητα του Ναθαναήλ είναι απεναντίας απαραίτητο, το βασικό στόλισμα κάθε πραγματικά χριστιανικής ψυχής. Είναι το πρώτο γράμμα στο αλφάβητο της χριστιανικής ζωής, είναι το σκεύος που περιέχει όλες τις αρετές κι’ όλη την αλήθεια και που χωρίς αυτό κανείς δεν μπορεί να είναι ούτε ενάρετος, ούτε ορθόδοξος.

Ας μαθητεύσουμε, αδελφοί, στον μαθητή αυτόν του Κυρίου.

Ας ζηλέψουμε την πολυπόθητη και πανάκριβη απλότητα του κι’ την αντλήσουμε από το παράδειγμα του. Ας γίνει ο καθένας μας Ναθαναήλ στους λογισμούς, στα αισθήματα και στα έργα του.

Πηγή: Στα Ίχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.

Μετάβαση στο περιεχόμενο