O Άγιος Νεκτάριος και Εμείς

Διαβάζοντας τον βίο του αγίου Νεκταρίου, αναρωτήθηκα αν έχει να μας πει κάτι. Όχι ότι δεν μπορεί. ‘Άλλωστε, τα τόσο πολλά θαύματα του Αγίου το αποδεικνύουν περίτρανα. Το θέμα είναι αν εμείς, οι άνθρωποι του 21ου αιώνα, θέλουμε να πάρουμε μηνύματα από την ζωή του.

Από μικρό παιδάκι διδάσκεται από την μητέρα του, και κυρίως την γιαγιά του, την εμπιστοσύνη στον Θεό, την αναγκαιότητα του εκκλησιασμού, την συχνή θεία Κοινωνία, την μελέτη της Αγίας Γραφής, την ανυπόκριτη αγάπη σε όλους, την φιλανθρωπία. Και όταν στην ηλικία των 13 ετών ξενιτεύεται στην Κωνσταντινούπολη για να εργαστεί και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένεια του, πέρνα πολύ δύσκολες ώρες και μέρες. Ατέλειωτες ώρες εργασίας, ξύλο, ελάχιστη τροφή, άλλα η πίστη του δεν λιγόστεψε και η προσευχή του αυξήθηκε. Κι αντί να ξεχάσει τον Χριστό και την Εκκλησία, δεν παρέλειψε ποτέ τον εκκλησιασμό. Κι όταν με την βοήθεια του Θεού κατάφερε να μορφωθεί, πήγε στην Χίο, με μοναδικό σκοπό να βοηθήσει τα παιδιά και τους νέους να μάθουν γράμματα και να γίνουν άνθρωποι του Θεού.

Απίστευτες δοκιμασίες συνάντησε και στην συνέχεια, άλλα ας σταματήσουμε εδώ. Αν θελήσουμε να κάνουμε έναν παραλληλισμό με την εποχή μας, θα διαπιστώσουμε πως δεν μπορεί να γίνει σύγκριση. Ναι, η ζωή σήμερα είναι δύσκολη, οι συνθήκες στις οποίες μεγαλώνουν τα παιδιά μισείται επίσης δύσκολες. Αλλά, μήπως είμαστε αδικαιολόγητοι να παραπονιόμαστε;

Και θα ήθελα να σταθώ στο πιο σημαντικό κομμάτι. Στα εφόδια που πήρε ο μικρός Αναστάσιος (το βαπτιστικό όνομα του Αγίου) από τους γονείς και την γιαγιά του. Σήμερα τι δίνουμε στα παιδιά μας; Τα πάντα. Να μη στερηθούν τίποτε. Τα παιδιά μας δεν προλαβαίνουν να πεινάσουν, μεγαλώνουν με την τηλεόραση, το κινητό, τον υπολογιστή και όλα τα μέσα διαδικτυακής επικοινωνίας και δεν είναι ευχαριστημένα με την ζωή τους. Συνεχώς γκρινιάζουν, διαμαρτύρονται. Καταντά η ζωή ανυπόφορη.

Πραγματικά ζούμε σε δύσκολη εποχή. Αλλά μήπως εμείς την κάναμε δύσκολη; Τελικά, ποιος είναι ο δικός μας ρόλος; Ποια εφόδια δίνουμε στα παιδιά μας; Μήπως εμείς ξεχάσαμε τον Θεό, την εκκλησία, που μας περιμένει σε κάθε θεία Λειτουργία; Πιστεύουμε με τον δικό μας τρόπο, τροποποιήσαμε την πίστη μας και την «ράψαμε» στα μέτρα μας ή καλύτερα την ελαχιστοποιήσαμε. Προτιμούμε το γυμναστήριο ή την γιόγκα και όχι τον εκκλησιασμό και την προσευχή. Δεν διακρίνουμε την αλήθεια του Χρίστου, αφού δεν μελετάμε την Αγία Γραφή. Εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους κι όχι τον Θεό.

Αγαπητοί γονείς, ας κάνουμε την σωστή κίνηση! Και με αφορμή τον άγιο Νεκτάριο, ας αλλάξουμε την ζωή μας, να γίνουμε πραγματικά παιδιά του Θεού. Ώστε να χαίρεται και ο Άγιος μαζί μας κι εμείς με τον Θεό μας!

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Νοέμβριος 2020.