ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ 

Βασιλείου Μουστάκη

Διδάκτορος Θεολογίας

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ κι’ η κλήσης μας, αγαπητοί αδελφοί, είναι να ακολουθήσουμε τον Κύριο. Μας λέγει, λοιπόν, σήμερα τι πρέπει να κάνουμε, για να πετύχουμε αυτό. Δύο είναι οι προϋποθέσεις αυτές: πρώτα να απαρνηθούμε τον εαυτό μας. Κι’ ύστερα, να σηκωθούμε, να φορτωθούμε τον σταυρό μας. Ας σού με λοιπόν, τι εννοεί ο Ιησούς μ’ αυτά τα δύο πράγματα.

Να απαρνηθούμε τον εαυτό μας, μας ζητά στην αρχή. Παράδοξη απαίτησης από πρώτη όψη. Αν απαρνηθούμε, αν ποδοπατήσουμε τον εαυτό μας, τότε τι θ’ απομείνει από μας για ν’ ακολουθήσουμε τον Χριστό;

Όχι, μας εξηγεί το πνεύμα του Θεού μέσα από τη Γραφή. Ο Χριστός δεν σας ζητά να απαρνηθείτε ούτε το σώμα σας ούτε τη ψυχή σας. Απαιτεί ν’ απαρνηθείτε τον παλαιό άνθρωπο, τον άνθρωπο της αμαρτίας και της πτώσεως. Απαρνούμαι τον εαυτό μου, σημαίνει: αποβάλλω το καθεστώς της αμαρτίας από πάνω του. Πετώ μακριά τα πάθη και τις πονηρές επιθυμίες. Την εικόνα του παλαιού ανθρώπου, του χωμάτινου, που έχει τη τάση να πηγαίνει προς τα κάτω, προς την απώλεια, τη χρησιμοποιεί ο Θείος Παύλος; Στις επιστολές του, για να φωτίσει τα λόγια του Χριστού, που μιλούν για την απάρνηση του εαυτού μας.

Όποιος δεν έχει αναγεννηθεί μέσα στο Άγιο Πνεύμα, όποιος δεν είναι αληθινός χριστιανός, έχει μέσα του ένα άνθρωπο που δεν είναι όπως τον θέλει ο Θεός. Ο άνθρωπος, λοιπόν, είναι ο εαυτός μας, εκείνος που ο Κύριος μας καλεί να απαρνηθούμε. Είναι ο άνθρωπος που δεν ζητά τον ουρανό, αλλά τη γη, που δεν κινείτε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Διαβόλου. Που δεν θέλει την αγάπη του Θεού, αλλά την αγάπη του κόσμου.

Αυτόν, λοιπόν, τον παλιό, τον αμαρτωλό, τον καταδικασμένο στην απώλεια άνθρωπο μας καλεί ο Ιησούς να ξεντυθούμε και να πάψουμε να υπηρετούμε.

Να μία προϋπόθεσης, που χρειάζεται για ν’ ακολουθήσει κανείς τον Κύριο. Κι’ η δεύτερη ποια είναι; Αν η πρώτη είναι μία αφαίρεσης, η άλλη είναι μία απόκτησης. Θα απαρνηθούμε την αμαρτία, αλλά δεν θ’ αφήσουμε μόνο τον τόπο της. Θα εγκαταστήσουμε εκεί, στην ψυχή και στο σώμα μας, ένα καινούργιο καθεστώς, θα φορέσουμε το νέο. Τον ουράνιο άνθρωπο, θα σηκώσουμε στους ώμους τον σταυρό των εντολών του Χριστού, τον σταυρό των θλίψεων των στερήσεων, των δοκιμασιών, των θυσιών, των κόπων, που συνοδεύουν όποιον είναι ακόλουθος του Κυρίου, όποιον είναι τηρητής κι’ εφαρμοστής των ευαγγελικών διδαγμάτων.

Δεν αρκεί δηλαδή να μισήσουμε, ν’ αηδιάσουμε, ν’ απαρνηθούμε την αμαρτία. Αυτό είναι το πρώτο που χρειάζεται, όχι και το μοναδικό. Απομένει και κάτι άλλο: να αγαπήσουμε την αρετή, να της υποσχεθούμε απόλυτη προσήλωση, να φορτωθούμε το βάρος της, όπως ένα σταυρό.

Προσέξετε, αγαπητοί αδελφοί, τι ακριβώς είπε ο Ιησούς σήμερα: «ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ,». Τον σταυρό το δικό του ο καθένας ας σηκώσει. Κοινές για όλες τους χριστιανούς είναι οι θείες εντολές του Ευαγγελίου. Αλλά πολλοί και διάφοροι οι τρόποι, που προσαρμόζεται κανείς σ’ αυτές. Ο κάθε χριστιανός έχει κι’ ιδιαίτερες υποσχέσεις, ξεχωριστά καθήκοντα να εκπληρώσει.

Όλοι καλούνται στην ακολουθία του Ιησού, που τέρμα της είναι η βασιλεία των ουρανών. Αλλά διαφορετικοί και ποικίλοι οι τρόποι, που μέσα από τις κοινές για όλους εντολές χρησιμοποιεί ο καθένας για να πηγαίνει πίσω από το Χριστό. Σταυρός από σταυρό διαφέρει. Άλλοι είναι πιο βαρείς κι’ άλλοι ελαφρότεροι. Άλλοι πιο σκληροί κι’ άλλοι πιο υποφερτοί.

Ο ασκητής, ο μάρτυς, ο όσιος, έχουν φορτωθεί και σηκώνουν πολύ βαρείς σταυρούς. Ο απλός χριστιανός έχει στους ώμους του ελαφρότερο σταυρό. Αλλά κι’ ανάμεσα στους χριστιανούς ή στους μάρτυρες ή στους οσίους, ο σταυρός του καθενός διαφέρει από εκείνο του διπλανού.

Είναι ανάγκη, λοιπόν, αδελφέ μου, να σηκώσεις το δικό σου σταυρό. Να ανταποκριθείς, δηλαδή στα καθήκοντα που έχεις εσύ προσωπικά, ανάλογα με τη θέση του και τις δυνατότητές σου.

Άς βρει, λοιπόν, ο καθένας το δικό του σταυρό. Ας λογαριάσει δηλαδή τι και πόσο ζητά από αυτόν ο Κύριος κι’ ας σηκώσει αυτά τα ευλογημένα χρέη, αυτά τα καθήκοντα που είναι δικά του. Έτσι, θ’ ακολουθήσει πραγματικά τον Κύριο και θ’ αποδειχθεί πιστός ακόλουθος κι’ οπαδός του. 

Πηγή: Στα Ίχνη του Αρχιποίμενος, Εκδόσεις: Παρρησία.