Μονοετής αναρριχόμενη πόα, αυτοφυής σε όλη την Ελλάδα με μεγάλη συχνότητα. Προτιμά τα υγρά μέρη.

Δραστικές ουσίες

Περιέχει τανίνη, άλατα καλίου, ασβεστίου και μαγνησίου και ένα αντιβιοτικό στοιχείο σαν την πενικιλίνη και την ινσουλίνη. Επίσης περιέχει γλυκοσίδια, κυρίως ασπερουλοσιδικό, γαλοτανικό οξύ, κιτρικό οξύ, μονοτροπεϊνη, αλκαλοειδή, καφείνη, ανθρακινόνες, φαινολικά οξέα, φλαβονοειδή, κουμαρίνες, τανίνες, κόκκινη χρωστική, βιταμίνη C.

Με εξωτερική χρήση είναι ένα άριστο φάρμακο κατά των δερματοπαθειών. Για ακμή, λειχήνες, εκζέματα και έρπη. Σαν ρόφημα είναι διουρητικό, μειώνει το ουρικό οξύ και βοηθά να μην μεταβληθεί σε πέτρα στο νεφρό.

Παραδοσιακά στο Άγιο ‘Ορος το χρησιμοποιούσαν για την περιποίηση πληγών και για τις αντικαρκινικές του ιδιότητες.

Οι σύγχρονοι βοτανοθεραπεντές το χρησιμοποιούν ως διεγερτικό-τονωτικό του λεμφικού συστήματος και για ουροποιητικά προβλήματα, φλεγμονές και λοιμώξεις. Η κολλιτσίδα θεωρείται ιδανική για την αντιμετώπιση ασθενειών όπως η ψιωρίαση, το έκζεμα και η αρθρίτιδα. ‘Εχει μακρά παράδοση στην αγωγή των όγκων των λεμφαδένων, σε λεμφαδινίτιδα και αμυγδαλίτιδα.

Αντιμετωπίζει πολύ καλά και το έλκος. Χρησιμοποιείται για την απόπλυνση άμμου και πέτρας στο ουροποιητικό αλλά και στη θεραπεία της κυστίτιδας και της πραστατίτιδας. Λόγω της αντιοξειδωτικής δράσης της, ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Ως κατάπλασμα ανακουφίζει από δηλητηριώδη τσιμπήματα και δαγκώματα ενώ χρησιμοποιείται και σε εγκαύματα. Από τους σπόρους της φτιάχνεται υποκατάστατο του καφέ, ενώ από τις ρίζες της βγαίνει μια φυσική κόκκινη βαφή. Τρώγεται και ως λαχανικό (βρασμένη).

Η κολλιτσίδα, ή Galium aparine, πήρε το όνομά της από τις αγκιστρωτές σκληρές τρίχες της, οι οποίες τη βοηθούν να πιάνεται με τα διπλανά φυτά για στήριξη ή μετά το θάνατό της στα ζώα και στους ανθρώπους για τη μεταφορά των σπόρων της αλλού.

Οι μικροί σφαιρικοί καρποί της σε μέγεθος φακής κολλάνε εύκολα σε δέρμα και τρίχες· θα το έχετε καταλάβει αν τυχόν τις συναντήσατε. Φυτό μπελάς με άλλα λόγια, ωστόσο αν μαζέψετε αρκετούς καρπούς στα ρούχα σας μην τους πετάξετε. Αν καβουρδίσετε τους καρπούς της, μπορείτε να έχετε ένα εξαίρετο ρόφημα αντάξιο του καφέ!. Βλέπετε, η κολιτσίδα είναι συγγενές φυτό με τον αραβικό καφέ μόνο που οι καρποί της περιέχουν λιγότερη καφεϊνη. ‘Οσο για τα φύλλα της, αν μαζευτούν φρέσκα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν σαλάτα.

Πίνετε ως έγχυμα, με 1-2 κουταλιές του βοτάνου σε ζεστό νερό για 8-10 λεπτά. Μπορείτε να φτιάξετε και κομπρέσες για δερματικά προβλήματα, ενώ για ισχυρή επίδραση ζητείστε το βάμμα Γάλλιου.

‘Ηταν το 1948, όταν ένας ερασιτέχνης Ελβετός ορειβάτης και φυσιοδίφης, ο George de Mestral, πήγε έναν περίπατο στη φύση με το σκύλο του, σ’ ένα λιβάδι γεμάτο αγριόχορτα. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, πρόσεξε ότι αυτός και ο σκύλος του είχαν γεμίσει κολλιτσίδες. Γεμάτος περιέργεια, ο Mestral τοποθέτησε στο μικροσκόπιό του και επιθεώρησε μία από τις πολλές κολλιτσίδες που κόλλησαν στα ρούχα του. Εντόπισε λοιπόν τους πολυάριθμους μικρούς γάντζούς που επέτρεαν στους σποροφόρους καρπούς να προσκολληθούν τόσο σταθερά στις μικροσκοπικές θηλιές στο ύφασμα των ρούχων του. Τότε, στον Mestral γεννήθηκε μια θαυμάσια ιδέα. Αποφάσισε να σχεδιάσει ένα νέο συνδετήρα ρούχων δύο πλευρών που θα εφάπτονταν η μία με την άλλη. Η υφή της μίας πλευράς θα ήταν τσιγκελωτή όπως στις κολλιτσίδες και η άλλη πλευρά θα ήταν ύφασμα με μαλακιές θηλιές όπως τα ρούχα που φορούσε. Θα ήταν μια διαφορετική εκδοχή του φερμουάρ. Από τις δύο λέξεις velour (μαλακό ύφασμα) και crochet (τσιγκελάκι) γεννήθηκε και το όνομα της νέας εφεύρεσης «Velcro» Η εφεύρεση μετά από πολλές δοκιμές κατοχυρώθηκε σαν ευρεσιτεχνία το 1955 και σήμερα η βιομηχανία Velcrο αξίζει δισεκατομμύρια.

Πηγή: Βότανα και Γιατροσόφια του Αγίου Όρους, Έκδοση: Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε. Αθήνα. Οκτώβριος 2016.