Ιδιότητες 

Εκτός από βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία περιέχει την ουσία β-σιτοστερόλη και φλαβονοειδείς ουσίες. Η β-σιτοστερόλη έχει αποδειχτεί ότι μειώνει τα επίπεδα χοληστερίνης στο αίμα, ενώ οι φλαβονοειδείς ουσίες έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Είναι ισχυρό τονωτικό που δίνει ενέργεια στον ανθρώπινο οργανισμό, ενισχύει το ανοσοποιητικό λόγω των πολλών βιταμινών του και βοηθάει στην πρόληψη κατά του καρκίνου. Ακόμη, ρυθμίζει τον μεταβολισμό, δημιουργεί ευεξία και μειώνει το άγχος. Βοηθά στην αντιμετώπιση της υπερπλασίας του προστάτη, των παθήσεων στο συκώτι και στα γαστρεντερικά προβλήματα. Μειώνει την κακή χοληστερίνη στο αίμα, προστατεύει τα αγγεία και μειώνει τους κινδύνους καρδιαγγείακών προβλημάτων. Επίσης βοηθά στην αντιμετώπιση δερματικών παθήσεων όπως ακμή, έκζεμα, έγκαυμα κ.α

Οι καρποί του ιπποφαούς είναι εδώδιμοι και θρεπτικοί, αν και πολύ όξινοι (σηπτικοί) και ελαιώδεις, δυσάρεστοι αν φαγωθούν ωμοί, εκτός κι αν «υπερωριμάσουν» (αν παγώσουν μειώνεται η στυ- πτικότητα). Μπορούν να αναμειχθούν και με γλυκύτερο χυμό (μήλο, σταφύλι κ.α) Όταν οι καρποί πολτοποιηθούν, ο χυμός που προκύπτει διαχωρίζεται σε τρία στρώματα: στην επιφάνεια μένει ένα λεπτό, πορτοκαλί καϊμάκι, στη μέση ένα στρώμα που περιέχει τα χαρακτηριστικά για το ιπποφαές, -υψηλής συγκέντρωσης κεκορεσμένα και πολυακόρεστα λιπαρά οξέα- και το κατώτερο στρώμα που είναι ίζημα και χυμός. Περιέχει λίπη που χρησιμοποιούνται για καλλυντικούς σκοπούς: τα δύο ανώτερα στρώματα μπορούν αλοι­φές, ενώ το κατώτερο στρώμα ως εδώδιμο προϊόν, όπως το σιρόπι.

Αν και η χρήση τον έχει ενταθεί τα τελευ­ταία χρόνια στην Ελλάδα, το ιπποφαές (αρχ. ιππόφαος, ιππόφεως, ιπποφανής) είχε πολύ διαδεδομένη χρήση κατά την αρχαιότητα. Σχετικές αναφορές υπάρχουν σε κείμενα τον Θεόφραστου, μαθητή του Αριστοτέλη, αλλά κυρίως του τον Διοσκουρίδη, του πατέρα της Φαρμακολογίας. Το όνομά του το οφείλει στα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που παρατή­ρησαν ότι τα άρρωστα και τραυματισμένα άλογα που έτρωγαν τα φύλλα και τους καρπούς του φυτού, ανάρρωναν γρηγο­ρότερα, αποκτούσαν περισσότερη δύνα­μη ενώ το τρίχωμά τούς δυνάμωνε και γινόταν πιο λαμπερό. Η ονομασία στα λατινικά του γένους Hippophae προέρχε­ται από τις λέξεις ίππος«ίππ(ο)- (άλογο) +φαές, ουδέτερο του -φαής<φαός (φως, λάμψη), δηλαδή. φωτεινό, λαμπερό άλογο.

Πηγή: Βότανα και Γιατροσόφια του Αγίου Όρους, Έκδοση: Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε. Αθήνα, Οκτώβριος 2016.