Ποιες είναι οι συνέπειες της οκνηρίας και πως θ’ απαλλαγούμε από αυτές;

Μεγάλο κακό είναι η οκνηρία και για το σώμα και, πολύ περισσότερο, για την ψυχή. Η αδυναμία, η πλαδαρότητα, η παχυσαρκία και η ασθενικότητα είναι συνέπειες της στο σώμα. Όσο για τη ψυχή , αυτή παθαίνει γενική παραλυσία από την οκνηρία. Η βούληση αδρανεί, η κρίση σκοτίζεται, η καρδιακή αίσθηση σβήνει. Για καμιά εργασία, τόσο σωματική όσο και πνευματική, δεν είναι ικανός ο οκνηρός και φυγόπονος άνθρωπος. Έτσι πέρα από τη βλάβη που προξενεί στο σώμα και στην ψυχή του, καταντάει συχνά και σε ανέχεια. Το επισημαίνει επιγραμματικά ο Τωβίτ:«Μέσα στη ράθυμη ζωή υπάρχουν ξεπεσμός και φτώχεια μεγάλη·»(4:13). Απεναντίας, « τα χέρια των φιλόπονων ανθρώπων φέρνουν πλούτη·»(Παροιμ.10:4).

Συγκεκριμένα, « οι δρόμοι των οκνηρών είναι στρωμένοι με αγκάθια, ενώ δρόμοι των φιλόπονων είναι ομαλοί και ευκολοδιάβατοι·» (Παροιμ.15:16) . Αν θέλεις να παλέψεις με την οκνηρία δίχως αποφασιστικότητα, να ξέρεις ότι δεν πρόκειται ποτέ να την καταβάλεις. Αν όμως επαναστατήσεις εναντίον της με γενναίο και ηρωικό φρόνημα, με τη σταθερή διάθεση να χύσεις ακόμα και το αίμα σου προκειμένου να ελευθερωθείς από τα δεσμά της τότε να είσαι σίγουρος ότι, με τη χάρη του Θεού, σύντομα θα αναδειχθείς νικητής. Η επιθετικότητα αποτελεί γνώρισμα ικανού και αξιόμαχου στρατιώτη, ενώ η υποχωρητικότητα χαρακτηρίζει τον ανίκανο, δειλό και νωθρό πολεμιστή.Ας κεντρίζουν συνεχώς την αγωνιστική σου διάθεση στα λόγια της αποκαλύψεως: «Κράτα την πίστη σου, ακόμα και αν αυτό σου στοιχίζει τη ζωή, και εγώ θα σου δώσω το στεφάνι της νίκης, την αιώνια ζωή·».(2:10).

Ο κίνδυνος να πέσει κανείς στην αμέλεια είναι καθημερινός. Γι’ αυτό χρειάζεται να παρακολουθεί άγρυπνα τον εαυτόν του ως την τελευταία του πνοή, ώστε να μην ακούσει κάποτε από το στόμα του Κυρίου τα φοβερά εκείνα λόγια: «Δούλε πονηρέ και οκνηρέ. Τον άχρηστο τούτο δούλο πέταξε τον έξω στο σκοτάδι. Εκεί θα κλαίνε και θα τρίζουν τα δόντια·» (Ματθ.25:26,30).

Πηγή: Απαντήσεις σε Ερωτήματα Χριστιανών, Εκδόσεις: Ιερά Μονή Παρακλήτου.