Κρυφό Σχολειό

Κρυφό Σχολειό

«Φεγγαράκι μου λαμπρό, φέγγε μου να περπατώ 

να πηγαίνω στο σχολειό, να μαθαίνω γράμματα

γράμματα σπουδάματα, του Θεού τα πράγματα»

Το ποιηματάκι αυτό, αγαπητοί μας γονείς, το ξέρουμε όλοι από τα πρώτα παιδικά μας χρόνια. Και το Κρυφό Σχολειό, που «κρύβεται» πίσω από αυτούς τους στίχους, μας δείχνει τον τιτάνιο αγώνα που έκανε η Εκκλησία μας για να κρατήσει τα παιδιά της ελληνόπουλα και Χριστιανόπουλα. Κάποιοι θέλησαν να σπιλώσουν αύτη την αλήθεια· δεν τα κατάφεραν.

Σήμερα, που ζούμε στο 2019, είναι ανάγκη να ξαναζωντανέψει το Κρυφό Σχολειό. Ο δυνάστης, βέβαια, έχει αλλάξει. Η νέα σκλαβιά, εν ονόματι της προόδου και του εκσυγχρονισμού, μας ξεγυμνώνει από τις άξιες και τα ιδανικά της φυλής μας.

Σίγουρα το καταλαβαίνουμε όλοι, στην προσπάθεια να μεταδώσουμε ότι καλύτερο μπορούμε στα παιδιά μας. Στο θέμα όμως της Ιστορίας, έχουμε σημειώσει μεγάλες αποτυχίες. Ίσως γιατί τα βάθρα αυτά, που κάποτε τα είχαμε ψηλά και μας ενέπνεαν, εμείς πρώτοι τα χαμηλώσαμε και τα αφήσαμε.

Να, γιατί είναι επιτακτική η ανάγκη ν’ αναβιώσει το Κρυφό Σχολειό, μήπως και προλάβουμε με-την βοήθεια του Θεού-να σώσουμε την πορεία του Έθνους μας. Δεν είναι ουτοπία αυτό που λέμε. Είναι η μόνη μας ελπίδα. Αν έτσι έβλεπε το θέμα τότε η Εκκλησία, δεν θα βρίσκονταν οι λίγοι «τρελοί» Έλληνες να σηκώσουν τα μπαϊράκια τους και να ξεκινήσουν την Επανάσταση.

Και σήμερα, ας αναρωτηθούμε: Τι μέλλον έχει η Πατρίδα μας; Με μαθηματική ακρίβεια οδηγείται στον αφανισμό. Μα, οι πρόγονοί μας γι’ αυτό αγωνίστηκαν; Γι’ αυτό θυσιάστηκαν; Για να δουν εμάς, μετά από 200 χρόνια, να αφήνουμε με απάθεια να χαθεί ότι ελευθερώθηκε με τιμή αίματος; Αυτός θα είναι ο φόρος τιμής που θα τους αποδώσουμε;

Όχι, βέβαια! Ας αναλογιστεί λοιπόν ο καθένας μας την ευθύνη του απέναντι:

-στον Θεό, που μας χάρισε την πιο όμορφη και λαμπρή Πατρίδα

-στους προγόνους μας, που θυσιάστηκαν

για την ελευθερία της

-σ’ εμάς τους ίδιους, που κρατάμε ακόμη την δάδα της

-στα παιδιά μας, που πρέπει να τους παραδώσουμε την δάδα αύτη αναμμένη

Κι αύτη η αντίσταση στο ρεύμα της παγκοσμιοποίησης-που μας θέλει να είμαστε άβουλοι και απάτριδες-θα είναι το δικό μας Κρυφό Σχολειό. Όπως και τότε, που αυτό τροφοδότησε τον Αγώνα.

Να πούμε όμως και μια αλήθεια ακόμη. Στην προσπάθεια αύτη του παπά και του καλόγερου-να διδάξουν την ελληνική γλώσσα, την ιστορία και την ορθόδοξη πίστη στα μικρά ελληνόπουλα-αρωγοί ήταν οι ίδιοι οι γονείς. Αυτοί μεριμνούσαν, ώστε τα παιδιά τους να μη λείψουν από κανένα μάθημα.

Ας το σκεφτούμε σοβαρά κι ας συνεργαστούμε με τους ιερείς και τους κατηχητές της ενορίας μας στο θέμα αυτό, της θρησκευτικής και ιστορικής διαπαιδαγώγησης. Αν θέλουμε τα παιδιά μας να είναι κοντά μας, να μείνουν στην Πατρίδα μας, να πιστεύουν στον Θεό των πατέρων μας και να μιλούν ελληνικά. Θα μας ευγνωμονούν αργότερα γι’ αύτη μας την μέριμνα.

Πηγή: Περιοδικό Αγία Λυδία, Τεύχος: Μάρτιος 2018.

Μετάβαση στο περιεχόμενο