Ακηδία

Ακηδία

Η ακηδία είναι η αθυμία και η ανορεξία που κυριεύει τον άνθρωπο, κάνοντας τον απρόθυμο, αμελή ή αδιάφορο για κάθε πνευματικό έργο. Είναι κι αυτή μια από τις θανάσιμες αμαρτίες, σαν πρόξενος πολλών και φοβερών κακών. Η ακηδία προξενεί παραλυσία στο νου και την ψυχή, οκνηρία στην εκπλήρωση των εντολών του Θεού, και προπαντός μίσος για την προσευχή και την ψαλμωδία.

Απ’ αυτή την παράνομη μάνα γεννιούνται δύο ασεβέστατες θυγατέρες. Πρώτη είναι η μικροψυχία, όταν ο άνθρωπος βρίσκει δύσκολο τον πνευματικό αγώνα και ακατόρθωτες τις αρετές, οπότε πέφτει στην αμέλεια και δεύτερη είναι η απόγνωση, όταν, λόγω της αμέλειάς του, χάσει κάθε ελπίδα σωτηρίας. Η απόγνωση είναι η χειρότερη απ’ όλες τις ανομίες. Με κανέναν άλλο τρόπο δεν μπορείς να λυπήσεις τόσο πολύ τον φιλεύσπλαχνο Θεό, όσο με το να πεις ότι δεν πρόκειται ποτέ ν’ αξιωθείς άφεση αμαρτιών και να βρεις σωτηρία ψυχής. Γιατί έτσι αρνείσαι τον ίδιο τον Κύριο, την πρόνοια Του, τη φιλανθρωπία Του, τη λυτρωτική Του θυσία για σένα στο Σταυρό, που σου άνοιξε την πύλη της ουράνιας βασιλείας.

Τι να κάνετε όταν σας κυριεύει η ακηδία; Να επινοήσετε τρόπους αναθερμάνσεως του ζήλου και της φιλοπονίας σας. Ποιος δεν έχει συγχυστεί από αυτή την ψυχική ατονία; Τσακιζόμαστε για να τη νικήσουμε. Αλλά βλέπουμε ότι ματαιοπονούμε. Έτσι δεν μας απομένει τίποτα άλλο από το να την υπομείνουμε καρτερικά, περιμένοντας την επέμβαση του Κυρίου. Όταν εκείνος ευδοκήσει, θα μας δώσει νέα ζωή, θα μας παρηγορήσει και θα μας δυναμώσει.

Δοκιμάστε, πάντως, και τούτον τον τρόπο: καταπιαστείτε με μια δουλειά που απαιτεί κόπο και θυσία. ίσως έτσι να κινητοποιηθεί η ψυχή σας. Διαφορετικά δεν έχετε παρά να κάνετε υπομονή, όπως σας είπα. Αυτό το αίσθημα της ακηδίας και της ατονίας είναι παροδικό. Καμιά φορά προέρχεται από σωματική κόπωση ή αδυναμία. Άλλοτε πάλι οφείλετε σε κάποια κατάσταση αναμονής. Η Κυρία Θεοτόκος σας μεσιτεύσει στον Υιό της για την ενίσχυση μας. Αλήθεια, πως οι παλαιοί ασκητές, που ζούσαν κλεισμένοι σ’ ένα κελί, που κανέναν δεν έβλεπαν, που τίποτα δεν άκουγαν, που καμιά παρηγοριά δεν είχαν, ήταν πάντοτε «τῇ σπουδῇ μὴ ὀκνηροί, τῷ πνεύματι ζέοντες1·» (Ρωμ. 12:11), με Τη χάρη Του Κυρίου, Την οποία κατόρθωναν να ελκύουν με την αδιάλειπτη προσευχή, το πιο αποτελεσματικό όπλο κατά της ακηδίας. Εμείς όχι μόνο αδιάλειπτα δεν προσευχόμαστε, μα ούτε καν συχνά. Και η προσευχή μας, όποτε γίνετε, είναι απρόσεκτη, ψυχρή, τυπική. Πώς να κρατήσουμε, λοιπόν, τη θεία χάρη;

1 «Μην είστε οκνηροί σ’ ό,τι πρέπει να δείχνετε ζήλο», (Ρωμ. 12-11). 

Πηγή: Χειραγωγία στην Πνευματική Ζωή, Εκδόσεις: Ιερά Μονή Παρακλήτου & https://www.saint.gr  

Μετάβαση στο περιεχόμενο